De eerste dagen met ons meisje

De eerste nacht hebben we amper geslapen, alleen maar vol ongeloof gekeken naar ons mooie meisje. Je zit vol adrenaline en blijdschap en kan de hele wereld aan voor je gevoel. Lekker samen gehuild met mijn partner.

De borstvoeding moest op gang komen, maar dat kon wel twee tot drie dagen duren zei de hebamme (vroedvrouw). En elk drupje was goed. Ik had me het anders voor gesteld denk ik. Ik dacht zodra de kleine er is, komt de melk op gang en dan krijgt ze wat ze nodig heeft. Wel heel mooi hoe het instinct werkt van zo'n klein mensje, dat ze direct zoekt en sabbelt. Dat zat dus wel goed!

De volgende ochtend had ik tig WhatsApp berichten van familie en vrienden die langs wilden komen. Ik als trotse mama zei tegen iedereen "Ja, kom gerust langs!" Nou dat heb ik geweten... De hele dag door dus bezoek tot ergenis van de Hebamme. Ik denk wel 25 man. Eerst voelde ik me super, maar aan het eind van de dag werd ik steeds emotioneler en leeg. Tip van mij: doe dit nooit!!

Ondertussen proberen met de borstvoeding en omdat dat schijnbaar toch niet echt los liep kwam de Hebamme eraan met zo'n kolf apparaat. Ik voelde me net zo'n melkkoe en had het gevoel dat de kleine niet genoeg kreeg. Aan het eind van de dag was ik kapot. 's Avonds kreeg ik me toch eens last van mega naweeën, echt niet normaal. Ik lag te creperen in bed.

Ik kreeg paracetamol en ibuprofen. Toen kwam de Hebamme 's nachts eraan voor de borstvoeding met dat kolfapparaat, terwijl ik de naweeën noch amper kon opvangen. Toen had ik het niet meer. Heb gezegd dat ik dit niet meer wilde zo. Moest ik eerst een papier ondertekenen voor twee tabletjes die de melkproductie stoppen, waar je heerlijk misselijk van werd.

Toen mocht ze de uiteindelijk de fles en ik kreeg diclofenac. Toen zakte de pijn en de naweeën een beetje af en was ik zo moe dat ik lag te ijlen. Na een uurtje was ik weer op deze wereld. Later nog een keer diclofenac gehad. Janna aan de fles vond ik ineens een verademing, kon nu precies zien hoeveel ze kreeg en dat ze tevreden was. De kerstdagen lagen wij dus in het ziekenhuis.

We hebben genoten en veel gelachen samen. Over het eten waarvan ik zei: "Ze hebben het volgens mij gekookt, gebakken en daarna nog geplastificeerd." Het was een leuk klein gemoedelijk ziekenhuisje, er waren op het moment maar drie kamers bezet met ouders en baby. De controle en uitleg over alles was tiptop. We zijn er 5 nachten gebleven, woensdag na kerst mochten we naar huis. Spannend!!

Tip van de redactie: lees hier onze beste tips voor de eerste weken na je bevalling.

We zijn vervolgens eerst na het gemeentehuis in Sögel gereden om haar aan te melden. Ik had alles netjes voor elkaar in een map: internationale geboorteaktes van ons enz. enz. Iets meer papierwerk nodig doordat we in Duitsland wonen.

Daarna reden we lekker naar huis. Lekker emotioneel waren we allebei. Ik verheugde me op het weerzien met de dieren en ons 'nieuwe leventje'. Hierover vertel ik de volgende keer weer verder.