Mijn zwangerschapsverlof is deze week ingegaan

En dan is het officieel, m’n zwangerschapsverlof is deze week ingegaan! Nog geen 6 weken tot de uitgerekende datum, het komt nu spannend dichtbij. Al liep ik al wat langer thuis omdat ik rustiger aan moest doen, het voelt nu toch anders. Gek hè dat je altijd goed advies voor een ander hebt, maar als het om jezelf gaat vind je het altijd lastiger om eerder te stoppen met werken dan ‘de norm’.

De laatste dingen voor de baby heb ik aangeschaft (m’n vriend zag me elke keer aankomen … ‘Dit hebben we ècht nodig schat’ ) Maar het is klaar nu, ik heb er rust mee gevonden en dat voelt goed.

De laatste weken was ik voor m’n werk o.a. nog bezig om een geschikte uitzet lijst te maken rondom de geboorte en de babykamer. Heel erg handig, want er is zoveel te vinden online en in alle apps. Je ziet door de bomen het bos niet meer.

Daarnaast houd ik niet van de commerciële lijstjes, gemaakt door winkelketens. Erg fijn dat we onze zwangere dames een mooie en bruikbare uitzetlijst kunnen aanbieden als ze zich aanmelden voor kraamzorg. En ja, ik moest zelf ook regelmatig even spieken of mijn eigen uitzet al compleet was.

Vanavond de ziekenhuistas klaargemaakt… Eigenlijk een beetje tegen mijn gevoel in. Natuurlijk moet hij klaarstaan voor het geval dat, maar ik wil heel graag thuis bevallen en die tas komt griezelig dichtbij de bevalling waar ik stiekem niet op hoop.

Onze kleine ligt namelijk nog steeds in stuitligging. De meeste baby’s zijn rond deze periode allemaal al omgedraaid, mooi met het koppie naar beneden. Maar nee, ons kindje is er nog niet klaar voor. Zijn of haar hoofdje ligt mooi bovenin, net onder m’n ribben. Wel grappig om dat bolletje zo makkelijk te kunnen voelen en als ik m’n hand er in de buurt leg, voel ik de zachte welving onder m’n hand glijden. Maar toch hoop ik echt heel erg dat ‘ie nog omdraait.

Na de kerst ga ik naar mijn verloskundige voor een echo om te kijken hoe het kindje ligt en gaan we bespreken wanneer hij/zij eventueel gedraaid kan worden. (Uitwendige versie)

Aan de andere kant, we hebben nu alle tijd om ons in te lezen en mentaal wat voor te bereiden op een eventuele keizersnede. En inmiddels heb ik dat ook geaccepteerd, mocht het nodig zijn.

Je hebt het gewoon niet zelf in de hand, en dat is wat ik lastig vindt. Ik mag graag dingen regelen, plannen, organiseren en hier kan ik helemaal niets aan doen. De natuur z’n gang laten gaan. Nou moeder natuur… Help de kleine hier een handje a.u.b.

Ach ja, en er is nog wel tijd. Soms draaien ze in week 37 nog. Accepteren wat komen gaat, zorgt voor ontspanning. En ik denk dat het voor de baby in een ontspannen lichaam, makkelijker draait dan in een lijf wat zich constant zorgen maakt.

Ondanks dat ik voor m’n gevoel helemaal geen geboorteplan heb, go with the flow is m’n insteek, blijk ik bij de mogelijkheid tot keizersnede wel degelijk mijn zeg hierin wil hebben. Mocht het zo zijn dan wil ik met de gynaecoloog bespreken wat de mogelijkheden zijn voor een zo rustig mogelijk begin voor de kleine. Er is immers geen noodsituatie. Als het aan de orde komt, dan zal ik laten weten hoe de aanloop hier naartoe gegaan is.

Deze week heb ik een try-out gehad voor het maken van zwangerschapsfotografie. Ondanks dat ik de fotografe nog niet zo heel lang ken, voelde het meteen goed en ontspannen. Voor ons beiden een moment om te kijken hoe we de foto’s willen hebben en te kijken wat het mooiste resultaat geeft.

Over een week of 2 gaan we voor the real deal. Ik heb er alle vertrouwen in dat ze prachtige foto’s gaat maken, de eerste proef-beelden die ik gezien heb gaven ons beiden kippenvel. Knap hoe je als fotograaf de juiste momenten weet vast te leggen.

Nog een week of 6…
Hoe zie je eruit?
Hoe klinkt je huiltje?
Ben je een jongen of een meisje?
Je vader vindt het ook steeds spannender nu we je bijna gaan ontmoeten.
Ik voel je de hele dag door, je bent zo dichtbij.
Tot snel lief klein mensje van ons!