De geboorte van onze kleine Buddha

Na 41 weken en twee dagen was Milou het zat. Ze wilde eruit. Een paar dagen eerder zou ik worden gestript, maar met nul centimeter ontsluiting was dat niet mogelijk. Een dag later zou ik worden ingeleid, maar daar wilde Milou kennelijk niet op wachten. Na 22 uur weeën is Milou met een spoedkeizersnede geboren. Omdat de ruggenprik niet goed was gezet, ben ik onder algehele narcose bewerkt. Na wat knip-, plak- en borduurwerk mocht ik nog even uitslapen op de kamer waar alle zombies waren neergelegd.

Toen ik wakker werd, zag ik mijn kleine poppetje. Heel bijzonder. Vrijwel meteen vroeg ik me af: “Zat zij in mij?! Hoe dan?!” Ik zag ook hoe groot haar hoofd was en ergens was ik wel blij dat dat niet via de normale weg naar buiten was gekomen. Ik kon gelukkig nog zitten zonder zwemband. Oké, zo’n buikoperatie is ook niet alles, maar één groot gat daar beneden, is me gespaard gebleven.

Toen we met Milou naar buiten mochten en ik weer enigszins op de been was, scheen het zonnetje. We hebben meteen een zonnebril voor Milou gekocht. Hij zat als gegoten; haar hoofd was immers bovengemiddeld groot. Haar gewicht was eveneens bovengemiddeld, maar haar lengte ondergemiddeld. Met haar roze zonnebril stal ze meteen de show. Onze kleine Buddha had met haar bril en speenkoord zo mee kunnen doen in de clip van Psy.