Het is jouw feestje | De Bevalling deel 2

Dit is het vervolg op de eerdere blog Het feest kan beginnen - De bevalling deel 1.

Geen politie onderweg. Nou ja, niet helemaal waar, we hebben ze gezien, maar aan de andere kant van de weg. Wij hadden vrij baan en kwamen heerlijk bij het ziekenhuis aan. Ik genoot van de nachtwandeling vanaf de parkeerplek naar de nachtingang, ook al moest ik bibberen van de kou. Ik voelde me net een klein meisje aan mijn man zijn sterke arm, heerlijk warm.

Het koffertje bij ons, wat al weken klaarstond, EINDELIJK in actie. Negen maanden voorbij! Exact! Oh wat heb ik naar dit moment toegeleefd. Het voelde alsof door de kou de weeën ineens aanhielden en ik moest lachen, “I hope they won’t babe” / “Ik hoop niet dat ze daadwerkelijk wegblijven lieverd”.

Op vakantie gaan mag en kan vanwege Covid niet, maar ik voel me oprecht alsof ik op vakantie ga, naar het Moeder Kind Centrum en I LOVE IT! Ik kan me geen betere bestemming voorstellen of wensen. De lieve verloskundige mevrouw Engel wacht ons op, samen met nog een super lieve verpleegkundige, oh ik zou alle namen hier wel neer willen schrijven, maar I know, we doen dat niet.

We mogen naar kamer 14. Grappig, denk ik nog in de wandelgang, bij de geboorte van onze jongste was ik in kamer 7. Ik geniet, werkelijk van álles, van de stilte die er heerst, van de kamer, waar mijn man gelijk wordt ‘uitgenodigd’ zich vrij te voelen om te gaan liggen en te rusten. Van het CTG apparaat wat nu wordt aangelegd. Van de nu op de monitor zichtbare weeën en hartslag van baby G en mama, c'est moi! Het is zover. Ik kan alleen maar huilen van geluk.

De weeën zijn er elke vijf minuten, maar zetten (nog) niet door. Ik mag heerlijk douchen. Krijg heerlijke fluffy towels, om op mijn schouders te leggen onder de warme stromende douche, iets waar ik zelf nooit aan zou denken. “Zodat je niet koud wordt terwijl je stil zit” zegt de lieve verpleegkundige. Wat een cadeau, wat een zorg.

Mijn man duikt ondertussen in bed. Ik kan het niet geloven, hoe kan hij nou slapen, terwijl ik hier weeën heb? Denk ik nog terwijl ik onder de douche spring… haha, helemaal geen sprong hoor, ik plof neer op de kruk met handdoek erop die al klaar ligt, en vergeet helemaal dat ik eigenlijk mijn man wakker wilde schudden, oh wat is dit water en wat zijn die handdoeken heerlijk. Ik weet niet hoelang ik er wel niet onder heb gezeten. Wat een ontspanning, mijn bloeddruk is laag.

De weeën blijven onveranderd en ik voel me alleen maar gedragen, ik kan niet anders zeggen. God is in controle en ik ben omringd door zorgzame lieve mensen. Het gaat de hele nacht zo door, maar de weeën blijven daar waar ze zijn. Er komt niet meer actie. Na de warme douche voel ik me volledig ontspannen, bijna rozig, maar geen enkele wee meer of minder en als ik op de klok kijk is het al half 7!!!

Wat? Heb ik echt uren onder die douche gezeten en zoveel water verspild? Ik weet het niet, de tijd lijkt wel stil te staan. Ons kleine baby’tje komt er bijna aan. Ik mag zulke mooie gesprekken hebben met de staf van het ziekenhuis. Sommigen ken ik nog van de bevalling van ons jongste zoontje en ik voel me net thuis.

Het gaat goed met kleine baby G en het gaat goed met mij. Ik ben zo blij, en ik heb vrede, ik kan me nu overgeven aan de gynaecologe, ja een keizersnede is het beste. Het schiet niet op, we gaan niet verder zo, het baby’tje is ook nu weer groot, ik heb twee grote kinderen gebaard in het verleden en voor mij het belangrijkste…Dit is De Dag! OVERDUIDELIJK! Dit is de dag waarop onze Baby G geboren worden mag, ze heeft het zelf aangegeven.

De slijmprop is weg, maar de weeën schieten niet op. Er is vrede, rond half 9 gaan ze me klaarmaken voor de OK, het wordt een keizersnede. En het is goed. Ik ben eigenlijk doodop van de hele nacht weeën en ik heb nog geen oog dichtgedaan sinds ik de dag ervoor ben opgestaan.

2 februari de dag waarop onze koning en koningin hun huwelijksjubileum vieren. 2 februari de dag dat ons Koningskindje ter wereld mag komen. Ontvangen van en beloofd door Koning Jezus. Ik moet huilen en lachen tegelijkertijd. Ik ben nerveus en voel me tegelijkertijd als op mijn roze wolk. Helemaal dankbaar en helemaal gelukkig. Ja, ik heb uitgekeken naar een natuurlijke bevalling, maar het wordt ‘m niet en het is gewoon zó duidelijk.

Zo natuurlijk duidelijk, dat dit ‘m niet gaat worden… ik moet denken aan de woorden van mijn Hemelse Vader… “Wat je wilt en wat je nodig hebt, zijn twee verschillende dingen en Ik zal de keuze voor je maken, je hebt zoveel meer nodig dan je denkt.” “Oh Here wat ben ik Dankbaar voor Uw Leiding, voor Uw bescherming en totale ontferming, voor Uw niet antwoorden van dit gebed, U weet wat het beste is.” en terwijl ik daar lig, komt de verpleegkundige me klaar maken voor de OK. “De dokter R. is er” zegt ze, “en wat een prachtige dag om te bevallen is het? Heeft u al naar buiten gekeken?” Ontlading vult mijn hart en tranen lopen over mijn wangen bij het horen van die woorden, dat is onze dokter, ze is er bij, zij is er, zij gaat onze baby halen…

“Ja stamel ik, de 2e is een prachtige dag”… “nee”, zegt de verpleegkundige: “Dat bedoel ik niet, heeft u al naar buiten gekeken?” Ik begrijp haar even niet en denk alleen maar hoe moet ik over het bed heen klimmen met de plakkers en banden van de monitoren om het gordijn te openen? Toch dan, onderbreekt ze mijn gedachtenstroom en trekt de gordijnen open en Lieve Mama, Lieve Lezer, Lieve Friend, HET SNEEUWT!!! Ze herhaalt haar woorden: “Een prachtige dag om te bevallen.”

…ik kan alleen maar huilen en God Danken! “Hier hebben we voor gebeden!” Duidelijker kan het niet zijn, vandaag is de dag dat Baby G ter wereld komen mag!!! Oh God I LOVE YOU! I THANK YOU!

“Het is jouw feestje” zegt ze met een grote knipoog! En het voelt oprecht zo!

Een andere verpleegkundige komt binnen en vraagt waarom ik gekozen heb voor dit ziekenhuis. Het is geen logische keuze, omdat er twee andere ziekenhuizen dichter in de buurt van ons thuis zijn. "Ik weet het, maar God heeft me hierheen geleid, het is een heel ander verhaal.” Dan zegt ze, “Ik weet waarom u hier moet zijn, weet u dat wij het enige ziekenhuis in Nederland zijn dat geen abortussen uitvoert?” “Nee, dat wist ik niet, ik had geen idee, I just trust Jesus All The Way!”

Ik moest al huilen bij het zien van de sneeuw, maar nu, nu kan ik niet meer. Ze vervolgt haar verhaal met dat er weliswaar diaconieën zijn, maar geen enkel ziekenhuis wat geen enkele abortus uitvoert. “Nu weet u waarom u toen en ook nu weer hier moest zijn, ik wilde het u vertellen.” Ik kan alleen maar de hand van mijn man pakken en zeggen “Did you hear that babe?”

Niet lang daarna worden we opgeroepen en mogen naar de OK. HALLELUJAH!! Ik kan alleen maar huilen bij het zien van onze dokter. Ik vraag of ik mag bidden voor we beginnen, en het mag, “natuurlijk”. It means the world to me… Mijn hart zingt… “All is for Your Glory! And All Is for Your Fame!”

Om 11:17 uur is ze er! Ja! ECHT WAAR!!! Onze lieve kleine Baby G! Onze Baby Girl! EEN MEISJE!!! EEN DOCHTERTJE! Ze is zo mooi, zo ontzettend mooi. Ze is 4.625 gram, en 53 centimeter… ik hou van haar… Lieve Mama, Lieve Lezer, Lieve Friend, namens mijn man en kinderen, mag ik jullie voorstellen aan onze kleine lieve Jeorgiana. Haar naam betekent: Belofte van God vervuld.