Zin in een bevallingsverhaal? Nou daar komt ie

Elke week denk ik.. nu even een blog maken. Want er zitten zoveel leuke verhalen in m’n hoofd. Alleen dan komt er wel weer wat tussen en is de dag ook zo weer om. Volgens mij heb ik voor het laatst wat geplaatst rond Tess haar 2e verjaardag.. oeps! En inmiddels is ze al richting 3 jaar.. oké oké.. dat duurt nog ff maar toch; time flies!

Zin in een bevallingsverhaal? Nou daar komt ie…

Dat dagen lang duren rond je bevallingsdatum, daar ben ik nu wel achter… tjonge jonge. Tess is geboren met een keizersnede. Bij Huub zat ik met 38+5 weken zwangerschap enorm te wachten tot deze bevalling eindelijk eens begon. Ik wilde deze keer heel erg graag bevallen zonder keizersnede, omdat dat herstel me de vorige keer best is tegengevallen. Elke dag dat het dichterbij de 40 weken kwam, werd ik ongeduldiger.. De controles in het ziekenhuis waren telkens goed, dus daar ging ik weer; tot volgende week. (NOT!! Dacht ik elke keer.)

Maar na twee weken wat gerommeld te hebben gaf de gynaecoloog aan dat ik 2 cm ontsluiting had en alles eruit zag dat het niet te lang meer ging duren. Met een beetje hulp, een poging tot strippen, hoopte ik dat ik binnenkort toch echt de trap op kon naar de verloskamers i.p.v. linksaf wandelen voor de bloeddruk controles.

Dinsdag op woensdag nacht 01.00 uur, plons! Ja hoor, de vliezen braken. Yes! Erwin een app gestuurd dat het ging beginnen, die zat nog ff bij een maatje in de buurt. “Doe maar lekker”, zei ik die avond, nu kan het nog. Dus na wat flauwe appjes was hij binnen no time thuis. Grappig hoe rustig we deze keer onder de naderende bevalling waren. Scheelt toch, een beetje ervaring. Oh en dat de baby in hoofdligging lag en ingedaald. Kleine details…

Na contact met het ziekenhuis, zijn we rond 4 uur ’s nachts daar aangekomen NAAR DE VERLOSKAMERS! Yes!! Ik had er zin in, laat maar komen die weeën. Die kwamen ook mooi regelmatig en ik kon ze goed opvangen. Gezien het mijn eerste vaginale bevalling zou zijn, kon ik rekening houden met één cm per uur ongeveer. De hardloop wedstrijd ging beginnen. Knallen!

De uren verliepen en de weeën kwamen sterker. Douchen… zitten op de bal. Douchen… staan… liggen? NEE niet liggen. Niet te doen!! Dus weer op de bal zittend naast het bed en wiegend de wee door. En dat wiegen werd hoe langer het duurde, meer een soort overlevend trekken aan het bed, terwijl ik naar voren en achteren bewoog op de bal. Erwin hielp waar nodig, maar dit lukte beter alleen. Ruimte om me heen wilde ik.

De centimeters kropen voorbij en toen om 18.05 uur kreeg ik eindelijk groen licht; je hebt volledige ontsluiting en we gaan beginnen. BEGINNEN?? BEGINNEN?? Wat heb ik de afgelopen 17 uur gedaan dan?? Maar ik snapte het natuurlijk… nu begon het echte werk. Het persen. De weg naar de finish van deze wedstrijd.

De ene perst 3 keer en heeft een baby in de armen… nou… dat ging bij mij niet helemaal zo. Op bed gestart en daarna op de baarkruk. Geen besef van tijd, maar na ruim 1.5 uur werd het tijd om over te gaan op een ander plan. Woorden als epi en vacuüm werden genoemd en de gynaecoloog werd gebeld voor overleg. (Dezelfde als bij Tess, wat fijn!!) Ik dacht, een vacuüm… wat moet dat moet, maar ach dat koppie heeft daar zoveel van te lijden..

Zoals jullie weten loop ik fanatiek hard. In mijn beleving was de halve marathon van Nunspeet mijn mooiste wedstrijd. Afzien tot je sterretjes ziet. Erwin heeft me toen na mijn snelste tijd op de halve gehaast; Tandje erbij vanaf km 14 en gassen naar de finish. En laat die Wolting nou een eindsprint op de laatste paar honderd meter hebben, om u tegen te zeggen.

Dit was voor mij de 14 km of misschien 18 km, maar het gas moest erop. Ik zou verdorie laten zien wat ik had. “We gaan ervoor”, zei ik tegen Erwin! Inmiddels toch op bed voor het laatste stuk persen. Dr. Lenters was er ook ondertussen en ja die knip werd gezet. Best joh. Eruit met dat kind! Er kwam schot in en met wat meeduwen (ehm… iets grover geweld dan ik hier benoem), bleef het hoofdje staan en was daar de laatste 200m naar de finish… door de pijn heen bijten, nog wat kracht erbij en toen ineens.. daar was Huub! BIZAR!

Na 19 uur en 20 minuten heb ik mijn mooiste PR gekregen, een geweldige zoon, op eigen kracht op de wereld gezet… Gesteund en door de laatste kms heen geloosd door mijn lieve schat. Thanks!

Gek hoe je dan mag stoppen. Stoppen met hard werken. Stoppen met de pijn wegzuchten. Stoppen met op de klok kijken. En gelukkig mag zijn met het mooiste en bijzonderste wat je gegund is. Een kind! Met alles erop en eraan! Een zoon!

Alleen moet ik dan ook stoppen met bloeden… en dat deed het niet. De placenta kwam niet los en ik voelde dat er nogal wat doorliep. “Is dat vruchtwater?” vroeg ik. “Nee meiske,” zei de gynaecoloog, “dat is geen vruchtwater.”

Ik weet hoe het werkt. De celstofmatjes worden snel gewogen om te kijken hoeveel bloed erin is opgenomen. 480 gram. Nog eens 360 gram. 1760 gram totaal nu. En het liep door. Ik was achteraf verbazingwekkend helder. Ik zei tegen Erwin: “Ik ben zo even weg, niet schrikken. Pas jij op Huub en dan ben ik straks weer op de kamer.”

2300 gram en daar ging ik naar de OK. Weer een OK. Koud. Felle lampen. Geen Erwin. Nu geen blije stemming in m’n hoofd, maar toch iets spannend. Ik was in goede handen maar toch. Kapje op m’n neus. Slaaaaaaaaaaap.

En daar gaan mn ogen open.. hele grote zaal, ik lig alleen. Twee knappe dokters. Of ik een waterijsje wil. Nou best lekker eigenlijk!

Het is goed gegaan; manuele placenta verwijdering. Bijna 3 liter bloed verloren en ik mag een ijsje. Ondanks de spanning maken we grapjes, terwijl ik wat bijkom. De verloskundigen, gynaecoloog en de anesthesisten staan om m’n bed heen en ik moet ineens huilen..God wat een geluk dat we in Nederland wonen en deze geweldige mensen mijn leven weer de goede kant op geholpen hebben. Ik bedank ze. Tranen in m’n ogen. En dan meteen weer ouwehoeren want zo is ze he, die Marijke…

En dan rijden ze me naar mijn mannen. Kom snel Huub! Hij ligt heerlijk bij z’n papa op de borst. En eindelijk mag hij nu echt bij mij.

Dag jongen.. daar ben je dan. Het gaat beginnen!!