Kwaaltjes in het derde trimester - blog Louisa

Voor mij was het tweede trimester echt een fijne periode en ik hoopte dat het zou aanhouden tot ver in mijn derde trimester. Maar helaas, no such luck. Want vanaf het moment dat ik die scheidingslijn over ging, kreeg ik te maken met kwaaltjes. En het lijkt alsof er elke dag meer kwaaltjes bijkomen... Ik heb zin om er even lekker over te spuien!

Ik ben gezegend met een gezond slaappatroon. Normaal slaap ik altijd. Wel licht, maar daar heb ik mijn oordopjes en oogmasker voor, om te voorkomen dat ik bij het minste geringste wakker word. Eerder in de zwangerschap heb ik last gehad van mijn heupen tijdens het slapen. Dit is gelukkig snel weer overgegaan.

Maar nu word ik sinds een tijdje elke dag om 4:30 uur wakker. Of ik nu vrij ben of moet werken. Op vrije dagen en dagen dat ik een avonddienst werk, kan ik dan nog weleens een klein beetje slapen. Maar op andere dagen lig ik gewoon wakker in bed. Ik werk nu maximaal drie dagen achter elkaar en als ik drie dagdiensten werk, breekt mij dat gewoon op. Ik heb daarna een hele dag nodig om bij te komen van al dat slaap tekort. Ik weet dat ik zo alvast kan oefenen voor na de geboorte van de kleine, maar liever zou ik gewoon goed slapen...

Bovendien ben ik gewoon weer erg vermoeid. Extreem vermoeid. Op dagen dat ik vrij ben doe ik eigenlijk niks meer. Ik heb geen puf om iets in huis te doen. Gelukkig had ik al een schoonmaakster en kookt mijn vriend (op de dagen dat ik werk). Op dagen dat ik thuis zit bedenk ik hele simpele maaltijden (een kant en klare salade met rookworst erbij of zo).

Lees: Wakkere nachten, slaap tips voor zwangeren

Twee weken geleden voelde ik opeens een lichte pijn scheut in mijn rechterpols. Dat bleef aanhouden, maar het deed niet echt heel erg veel pijn. Tot een paar dagen geleden dat ik plotseling het uitschreeuwde van de pijn als ik een bepaalde handeling deed. (Lees: mezelf afvegen van achteren, wat helemaal niet prettig is, omdat ik nu met tegenzin naar het toilet ga omdat ik weet dat ik daarna weer pijn moet lijden.)

Internet leerde mij dat ik last heb van het syndroom van Quervain, wat inhoudt dat er een pees ontstoken is onder mijn duim. En omdat ik zwanger ben mag ik alleen een brace dragen. Mijn huisarts durfde mij geen pijnmedicatie aan te bieden of een prik om de ontsteking tegen te gaan. Met de brace gaat het ietsje beter, omdat ik mezelf minder snel pijn doe door een verkeerde beweging. Alleen dat afvegen... (En for your information (en te TMI waarschijnlijk) het lukt met links niet zo goed...)

Ik heb het idee dat de kleine al is ingedaald, want ik voel echt druk onder in mijn buik als ik opsta en rondloop. Ook heb ik nu die druk tegen mijn blaas, waardoor ik continu denk te moeten plassen en er dan een miezerig druppeltje uitkomt. Op mijn werk heb ik last van die pijn, omdat ik veel moet rondlopen. Ook heb ik op of na mijn werk harde buiken meegemaakt. Het is niet heel pijnlijk, maar het is nu ook weer niet zo heel erg prettig.

Bovendien merk ik dat ik snel over mijn grenzen ga op mijn werk, omdat er gewoon zoveel te doen is. En ik doe allang geen zware dingen meer, maar ik blijf gewoon bezig met gesprekken met de arts over cliënten, dingen regelen voor cliënten, waardoor ik minder snel een pauze neem. Als ik dan thuiskom ben ik echt moe. Te moe om nog iets te doen. En dan besef ik weer dat ik veel te veel bezig ben geweest. Kortom... 8 uur achter elkaar trek ik niet meer.

Gelukkig heb ik gisteren een gesprek gehad met mijn leidinggevende. Ik heb dit aangegeven, dat ik op mijn werk over mijn grenzen ga zonder het door te hebben en daarna thuis op de blaren zit. En nu mag ik minder gaan werken. Ik ga 5 à 6 uur per dag werken de komende vier weken. En daar ben ik enorm opgelucht over. Ook zal ik dan niet meer de echte verantwoordelijke meer zijn (zodat de druk om alles af te krijgen ook minder wordt). Eerlijk gezegd kan ik niet wachten om met verlof te gaan en het gewoon helemaal rustig aan te doen.

Lees: harde buiken tips