Postnatale depressie taboe bespreekbaar maken met nieuwe campagne

Pasgeboren baby Depressie Postnatale depressie taboe

Postnatale depressie leidt tot schaamte

Dat niet iedereen na de bevalling op een roze wolk zweeft, is onder de meeste vrouwen bekend. Postnatale depressie is de aandoening die het meest voorkomt onder nieuwe moeders. Toch vinden veel vrouwen het moeilijk om er iets over te zeggen. Daarom besteden we hier op de site veel aandacht aan postnatale depressie. Staatssecretaris van Volksgezondheid Paul Blokhuis lanceert daarom een campagne om postnatale depressie bespreekbaar te maken.

Het gevoel dat je misschien geen goede moeder bent, leidt tot schaamte. Als je met sombere gevoelens dealt, zou je bijvoorbeeld egoïstisch of niet dankbaar genoeg zijn voor je kind – en al helemaal geen perfecte moeder. Herken jij jezelf hierin? Lees de symptomen van postnatale depressie.

Postnatale depressie

De bevalling is meestal geen pretje en gaat bovendien gepaard met een heleboel hormonale schommelingen. Na de grote fysieke en mentale inspanning, zijn veel moeders totaal uitgeput. Hierdoor zijn ze vaak prikkelbaarder en een beetje verdrietig. Deze fase is meestal van korte duur. Als de sombere gevoelens aanhouden en steeds heftiger worden (en gepaard gaan met veel schuldgevoelens), heb je misschien met een postnatale depressie te maken.

Geheimen voor je partner

Volgens een onderzoek van het ministerie van Volksgezondheid onder 500 vrouwen met postnatale depressie (en duizend anderen die iemand kennen met deze aandoening), is de angst om de depressie met je partner te bespreken groot. De film Tully (met actrice Charlize Theron) brengt dit op een hele scherpe manier in beeld (een aanrader voor kersverse moeders die denken dat ze alles alleen moeten doen).

Veel moeders denken dat ze anderen lastigvallen als ze om hulp vragen of laten weten dat het niet zo lekker gaat. De grootste angst blijft vaak om als een slechte moeder gezien te worden. Mensen die dichtbij zulke moeders staan, zeggen vaak ook niks om hen niet te kwetsen. Hiermee schiet niemand iets mee op.

Opvallend is dat de helft van de moeders uit het onderzoek aangeeft het fijn te vinden als anderen het ijs breken – terwijl de naasten uit het onderzoek liever wachten tot de moeder iets over haar depressie zegt.

Weg met die schaamte

Eigenlijk zit je alleen maar jezelf (en uiteindelijk ook je kind) in de weg als je niks over je postnatale depressive zegt. Betrek het probleem minder op jezelf en fantaseer niet over het slechte moeder-label dat je al dan niet door anderen opgeplakt krijgt.

Het vergt juist moed, kracht en zelfvertrouwen om af en toe om hulp te vragen. Stoïcijns door blijven modderen en de slechte gevoelens negeren is vragen om problemen. Het genezingsproces wordt dan ook alleen maar langer.

Uiteindelijk ben je dus juist een goede moeder wanneer je erkent dat je ook aan jezelf moet denken en de tijd neemt om te helen van alle recente veranderingen in je leven. Hoe meer mentale energie je overhoudt, hoe meer je uiteindelijk kunt geven aan je kind!

Antoinette: "Ik wil dit bespreekbaar maken. Voor elke vrouw die nu met een postnatale depressie kampt. Voor elke vrouw wiens wolk niet roze, maar inktzwart is." Lees het verhaal van drie vrouwen.