Stap voor stap uit een depressie komen

Zo het is alweer een hele poos terug dat ik een blog heb geschreven en inmiddels zoveel nieuwe ontwikkelingen! Ik heb even een time out genomen van bloggen, schrijven en social media. Het ging niet goed en zat niet lekker in mijn vel. Mijn hoofd was en is nog steeds wat leeg, overprikkeld, geen inspiratie en vaak een terugval in emoties. Ik heb al meerdere depressies gehad en ben er gevoelig voor.

Dat dit nu weer gebeurde het afgelopen jaar vond ik heel moeilijk. Ik dacht bij de vorige depressie aan t begin van de zwangerschap van Naud alles te hebben verwerkt, maar dan toch val ik weer terug als er teveel dingen gebeuren om mij heen aan stress, verdriet en verlies. Het maakt mij onzeker en ook wel boos en gefrustreerd omdat ik graag door wil en vrolijk wil zijn, maar dat niet ben.

Ik probeer het zelf op te lossen, maar dat lukt dan niet. Inmiddels met hulp probeer ik er weer uit te komen. Stap voor stap, dag voor dag en er zijn goede en minder goede momenten, maar we komen er wel. Ik kom er altijd wel weer, ik geef niet op.

Ik ben het aan mezelf en mijn gezin verplicht om eraan te werken, er weer bovenop te komen en weer plezier te krijgen in het leven. Het is zo naar om zo somber en geïrriteerd te zijn, terwijl je dat zelf niet wilt. Ik wil zo graag lesgeven, mijn passie delen en leuke dingen doen met mijn gezin, familie en vrienden. Maar vaak was die zin er niet en kon ik gewoon niet de deur uitkomen.

Ik sloot mezelf op en wilde alleen maar slapen. Dat moest anders, want dit was niet eerlijk voor Naud en Jurgen. Ik heb nu hulp en probeer een manier te vinden om te leren omgaan met stress, spanning, verdriet en verlies. Daarnaast moet ik loslaten waar ik geen grip op heb. Ik ben heel bang om iedereen die mij dierbaar is te verliezen, dat er iets ergs gebeurt met Naud of Jurgen, dat uit zich ook enorm in nachtmerries.

Ik ben veel bezig met wat als en wat dan. Ik ben overbezorgd en angstig en zeker in deze tijd van Corona werd dat wel extreem. Het was tijd voor mezelf en tijd om er weer bovenop te komen. Dus voor mij was het de beste keuze om even een stapje terug te doen van alles.

Wat ik merk bij een depressie, is dat mensen vaak zoiets hebben van ach gewoon lachen en doorgaan, zet jezelf er even overheen. Dat doet pijn, want zo makkelijk is het niet. De gedachten gaan met je aan de haal en soms heb je dat echt niet meer in de hand. Als je er niet op tijd bij bent kan dat van kwaad toch echt erg gaan en hoe dieper je wegzakt, des te lastiger is het om er weer bovenop te komen.

Ik heb door de jaren heen geleerd om de signalen te herkennen, daardoor is het nu niet heel erg, maar was het wel nodig om hulp in te schakelen. Iets wat wel moeilijk is, want je geeft daarin aan dat je het niet meer zelf kunt. En voor iemand die alles graag zelf doet en in de hand heeft en het goed wil doen, voelt het ook als falen. Ik wil dit graag delen, want het hoort ook bij mij. Dit is wie ik ben en dat is een deel van mij. Ik loop er niet voor weg en ik werk eraan.

Ik wil weer de lieve, zorgzame, geduldige, enthousiaste en vrolijke moeder, vrouw en juf zijn. Want dat ben ik en daar gaan we weer naartoe werken. Weg met de somberheid, angst en onzekerheid! Ik vind het spannend om dit te delen, maar wel goed omdat ik weet dat er zoveel mensen zijn die hetzelfde hebben. En je kunt er echt iets aan doen, als je maar weet hoe en waar je moet zijn.