Verdikte nekplooi of niet?

Ik ben nu 33 weken zwanger van onze eerste dochter. Toen ik 11 weken zwanger was hebben we een nekplooi meting gehad van onze baby en blijkt dat de nekplooi verdikt is. We zijn gelijk naar wkz Utrecht gestuurd. Daar hebben ze alles goed nagekeken en zagen ze een verdikte nekplooi van 4,8.

De arts heeft toen gezegd: “40% kans dat je baby gezond is, 40% kans op syndroom van Down, 10% kans op een hartafwijking en 10% gaat vanzelf dood.” Ja echt een drama! Ik zei toen dat ik meer zekerheid wilde, zo kan het niet.

Ze hebben mij een vlokkentest aangeboden. De volgende dag heb ik een vlokkentest gehad via mijn buik en we hebben ook bloed getest om onze genen te bekijken.

We moesten bijna 2 weken wachten op de uitslag. Heel erg lang, ik was helemaal kapot. Maar goed. Ze zouden telefonisch de uitslag doorgeven. Uiteindelijk hebben ze gebeld: Baby is gezond! Aah perfect, wat een mooi nieuws. Ik ben nog nooit zoo blij geweest in m’n leven.

Maar we moest nog wachten op de 20 weken echo. Ik kon niet genieten van m’n zwangerschap tijdens het wachten op de 20 weken echo. Tijdens de 20 weken echo bleek dat alles goed was! Het hartje was goed, alles was goed. Wat waren we blij.

Daarna hoefden we niet meer naar het ziekenhuis en konden we weer bij mijn eigen verloskundige terecht voor controles. Alle controles tot nu toe waren goed en zijn goed.

Soms lees ik op internet rare verhalen. Dan denk ik, stel dat het bij mij ook zo is, wat dan? Voorbeeld een zwangere vrouw… Al haar controles waren goed. Toch werd de baby geboren met het syndroom van Down.

Hoe denken andere zwangere vrouwen hierover? Hebben ze zoiets ooit meegemaakt? Ik ben benieuwd naar anderen.

Ik kan eigenlijk niet genieten omdat ik veel nadenk, ondanks dat alles goed is en we een goede uitslag hebben gekregen.