Zwanger worden was iets voor over een jaar of twee

Nog voordat ik ongesteld moest worden, voelde ik mij anders dan normaal. Het gevoel was niet goed te beschrijven, het was gewoon zo. Ik was er niet op voorbereid om zwanger te worden. Ik moest na 10 jaar stoppen met de pil vanwege een te dunne baarmoederwand. Mijn vriend en ik deden het veilig, maar werden na twee maanden iets ‘makkelijker’.

We hebben het er weleens over gehad: “Wat nou als?” We wonen samen in een koophuis, hebben allebei een vaste baan, het kon, maar het was iets voor over een jaar of twee...

Toch stond ik die zaterdagochtend met een positieve zwangerschapstest in mijn hand. Mijn vriend was werken en ik wist niet hoe ik hem dit moest vertellen. Ik was beduusd, blij, zenuwachtig, bang, een mix van emoties. Wat nou als mijn vriend boos zou worden? Dat hij het niet wilde, dat hij er nog niet klaar voor was… ?

Bij thuiskomst ben ik meteen in huilen uitgebarsten en liet hem de zwangerschapstest zien. Wat hij deed was alles behalve verwacht. Hij pakte me vast, kuste mijn voorhoofd en vertelde dat het allemaal goed zou komen en we er samen voor zouden gaan. Hij zei dat het iets moois was en hij blij was om dit avontuur met mij aan te gaan. Ik begon alleen maar harder te huilen, wat had ik een geluk met hem...