Hu wat?!!! 1x persen en onze tweede zoon was geboren

Zwanger van onze tweede zoon.

Erg veel last van mijn spiraaltje en daarom besloten om hem er uit te halen en het dan maar een tijdje veilig te doen. Toch besloten om voor een tweede te gaan omdat de eerste ongeveer een maand of 8 geduurd heeft, dachten we dan beginnen we en zien we over een paar maanden wel hoe het loopt.

We waren binnen een maand zwanger!

Vanaf begin van de zwangerschap veel klachten gehad. In het begin weer heel misselijk en daarna veel pijn aan buik, rug en bekken. Maar we blijven gewoon doorgaan.

Uitgerekend op 24-02-2020, we hadden nog een paar weken te gaan.

Tijdens mijn zwangerschap kreeg ik een vervangende verloskundige , dit was na 1x al een no go! Hartslag meten door mijn jas heen en gel van de vrouw voor mij gebruiken om het hartje te luisteren. Gelijk melding gemaakt en daarna netjes mijn controles bij de eigenaresse van de praktijk gehad.

Rond de 23 weken verloor ik veel bloed, even naar de verloskundige voor controle. Die controle werd gelijk een bezoek aan het ziekenhuis (alle ziekenhuizen vol, laatste op het lijstje had plek). Daar een middag gezeten met allemaal onderzoeken, maar gelukkig alles goed.

Op 24 december hadden we nog een controle bij de verloskundige. Ik voelde de baby minder als voorheen, en ja hoor weer naar het ziekenhuis. Gelukkig had mijn voorkeur ziekenhuis plek. Ik moest een paar uurtjes aan de CTG. Alles goed, maar moest de dag erna wel weer terugkomen voor weer een CTG. Dus eerste kerstdag weer naar het ziekenhuis, ook toen zag alles er weer goed uit. Dit heeft zich nog een paar keer herhaald.

Toen kregen we het verhaaltje over de groei, de groei week toch wel af. Hup weer het ziekenhuis in, 3 weken achter elkaar echo’s gehad. Met de 36 weken echo zag alles er goed uit en konden we weer genieten van de zwangerschap.

Vanaf 1 februari zou mijn verloskundige weer terug zijn van verlof en geinden we met elkaar; nou vanaf 1 februari kan je bevallen zonder dat je de vervangster aan je bed krijgt.

Opa en oma waren op vakantie t/m 1 februari. We hadden alle buren al ingeschakeld, mocht ik wel gaan bevallen, waar we niet vanuit gaan, want moet nog 3,5 week hadden we in ieder geval opvang geregeld voor onze oudste zoon.

Zaterdag 1 februari bloedverlies, ach heb ik wel vaker. Alleen kreeg ik nu na een paar uur 'krampjes'. De oudste in bed gelegd en toch voor de zekerheid maar even de verloskundige gebeld. Ze was hier snel en na onderzoek wilde ze me toch weer even voor de zekerheid naar het ziekenhuis sturen om alles even na te laten kijken, maar vaart zal het niet lopen.

Opa en oma waren net terug van vakantie (gelukkig). Gelijk gebeld om hier even op de oudste te passen.

Onderzoeken in het ziekenhuis: "U heeft 1/2 cm ontsluiting, maar bij een tweede loop je al snel met wat ontsluiting rond." Na 2 uur (inmiddels 23:00 uur) nog een onderzoek en was er iets verschil.

Mevrouw; we gaan een suite voor u regelen, want we willen u wel in de gaten houden. Daar lig je dan op een verlosbed, geen oog dicht gedaan. Krampen bleven en uiteindelijk toch maar rond 6 uur op mijn belletje gedrukt dat het toch wel erger werd naar mijn idee.

Rond 9 uur kwam de verloskundige inwendig onderzoek doen en constateerde dat er geen verandering was. Erge domper voor mij, omdat ik echt dacht dat er van alles gaan de was.

Er werd voorgesteld dat ik even ging douchen, omdat dat de pijn wel weg zou nemen en dan gingen de artsen overleggen wat te doen. Omdat het kindje prematuur is wilden ze bij 36+6 mijn vliezen niet breken.

Om 10:00 uur kwam de verloskundige terug om haar verhaaltje te doen, eventueel naar huis en dan ‘s avonds terug om daar te slapen met slaapmedicatie zodat mijn lichaam rust kreeg.

Maar toch zei ik; het voelt echt anders. Toch nog een keer inwendig onderzoek om te kijken of er daadwerkelijk wat gaande was voordat ze haar hele plan zou gaan vertellen.

Om 10:15 heeft ze gelijk mijn vliezen gebroken en nu is het afwachten hoe lang het gaat duren. Had mijn verloskundige nog gebeld om te vertellen wat er nu besloten was. Zij vertelde mij dat ze dacht dat het bij mij wel erg snel zou kunnen gaan. Daar ging ik niet van uit. Bij de oudste hadden ze om 08:00 mijn vliezen gebroken en is hij on 14:24 geboren.

Maar het ging toch wel snel. Ik had weeën, daar zeg je u tegen. Besloten om een ruggenprik te nemen, deze was nog geeneens goed ingewerkt en ik had het idee al dat ik moest poepen. Op mijn knopje gedrukt; ik moet poepen.

Nou nee hoor dat is je kindje die er uit wilt. We gaan even alles klaarzetten en dan gaan we beginnen. Oh nee we gaan beginnen, toch ben ik er bang voor. Wat gaat er komen , gaat alles goed?? “Pak je benen maar vast en als je de wee voelt mag je persen.“

Hou vol, hou vol! Jaa hij is er al!
Hu wat?!!! 1x persen en onze tweede zoon was geboren.
Op 02-02-2020 om 13:13 uur!