Het leven draait niet meer om jou - Sprongetjes in je zwangerschap

Een vriendin zei afgelopen week tegen mij: “Ik moest heel erg wennen dat alle aandacht na de geboorte verschoof van mij naar de baby.” Vanaf het moment dat je voor het eerst zwanger bent gebeurt er iets waar we niet over praten… Het draait voor het eerst in je leven niet meer om jou. Vanaf het moment dat je geboren wordt, wat zeg ik… dat je verwekt wordt, draait het leven om jou.

Als je zwanger wordt is het voor het eerst dat dat niet meer zo is. Want vanaf dat moment ben jij het huisje van het nieuwe leven; je denkt dat men vraagt hoe het met jou gaat, maar men wil weten hoe het met het huisje van de baby gaat. Vanaf dat moment zal men vooral benieuwd zijn naar het nieuwe leven, naar de baby, naar het kind, naar de tiener, naar de student in je leven... Niet erg; maar ik besefte het me opeens en dat was een gekke gewaarwording!

En dan nog iets; Ik dacht dat alleen mijn buik en baarmoeder groeide, dat ik opgezwollen voeten kreeg en last van mijn onderrug, maar voor het eerst in mijn leven heb ik geen controle over wat mijn lijf doet en ken ik al die gekke dingen niet. Normaliter weet ik dat als ik sport ik spierpijn krijg, als ik teveel drink een kater op me wacht en maandelijks even een paar dagen wat emotioneel kan zijn als ik in mijn chocoladeweek zit…

Nu krijg ik bijzondere dromen en lees ik een paar dagen later dat dit vaker voorkomt in deze periode van de zwangerschap. Ik ben de hele tijd verkouden met bijna dagelijks een bloedneus en ook dat hoort bij dit trimester. Niet erg; maar ik besefte me opeens dat ik heel gemiddeld ben en alles wat er in mijn zwangere lijf gebeurt al gepland staat.

Toch mis ik iets en ik weet niet of het aan mij ligt... maar in een wereld waarin we elk sprongetje van de baby in of buiten de buik bijna op de minuut kunnen voorspellen en waar we ook genoeg weten over de rare kwaaltjes en gekkigheden die gebeuren met het huisje waarin de baby zich ontwikkelt, vind ik dat er belachelijk weinig informatie is over het (psychisch) leven van de moeder. Je hebt wel magazines en websites over het moeder zijn en hoe je om moet gaan met (wederom) de ontwikkeling van de baby en wat dat met jou doet… Maar waar ben je als mens, los van de baby?

Ik vecht al lange tijd tegen het proces dat je als vrouw in je karakter zou veranderen tijdens en na de zwangerschap. Ik ben ambitieus en wil werken, reizen en sporten; dat mensen zeggen “dat verandert allemaal als je straks een kindje hebt” irriteert me mateloos, want net als dat ik de kwalen van mijn lijf niet herken deze periode, wil ik ook niet dat mijn persoonlijkheid verandert als er een baby komt.

Misschien heb ik gewoon een allergie ontwikkeld voor vrouwen die hun hele leven opgeven, alles aanpassen aan het ritme en het geluk van hun kinderen en een soort slaaf van het gezin worden. Maar waar zijn de rolmodellen, de mooie voorbeelden en de inspirerende verhalen van de moeders die hun persoonlijkheid behouden, hun carrière volgen en hun leven niet volledig ondergeschikt maken aan dat van het kind?