Opnamedag katheter eruit

Daar ging ik richting ziekenhuis met mijn rugzakje. Katheter eruit om 14.00u en dan na elke plas nacontrole met een blatterscan tot de volgende ochtend op de MDL afdeling. Gespannen was ik, maar er helemaal klaar voor. Op naar een mobieler leven, eindelijk erop uit met de kleine man. Je zou namelijk bijna vergeten dat ik wel gewoon moeder ben geworden, van de in mijn ogen de mooiste baby van heel Nederland. Hij heeft rode haren en knalblauwe ogen. Geen sproeten of vlekken, een kleine Buddha dat wel. Onze tweede zoon, gewoon een gelukkig gezin op die katheter na.

Nadat ik uit de lift stapte werden er net twee coronapatiënten binnengereden. Aan de beademing, in paniek, met elk vier ambulancebroeders in blauwe preventiepakken. De twee gingen naar rechts en ik liep de linker gang in en meldde mij bij de balie. Het beeld zou ik niet meer van mijn netvlies af krijgen. In de kamer lag een man die continue vroeg waar hij was. Zijn zoon die op bezoek kwam gaf aan dat hij dementerende. Er was niet niet heel veel duidelijkheid over het nieuwe coronavirus en ik nam de stoel en het bed maar even af met reinigingsdoekjes.

De verpleegkundige kwam met de tekst binnen welkom in het corona ziekenhuis. U bent degene waar de katheter uit moet en nagemeten na elke plas. Wat een mooie naam heeft u zoon. Gek genoeg voelde ik me ontspannen.

Ik had express veel gedronken. Dan kon de katheter eruit en hopelijk kon ik dan door de aandrang direct plassen. Ze haalde hem eruit, zo gepiept. Daar kwam het wachten op mijn eerste plas. Nog nooit was ik zo blij met het gevoel van aandrang. Naar het toilet met stoof om het op te vangen en daarna in de maatbeker. Het voelde intens en ik was opgelucht toen het 400 ml bleek. Toch een echte plas qua volume.

Mijn vreugde dempte volledig toen bleek bij de nameting met blatterscan er nog 450 ml in zat. Retentie is met 700 ml en nu dus niet in orde. De verpleegkundige had moeite met meten. Ze gaf aan dat ze misschien wel een cyste aan het meten was, in plaats van de blaasinhoud. Ze ging de urologisch verpleegkundige bellen. Deze begreep het en zou straks langskomen om te meten.

De urologisch verpleegkundige kwam na twee uur en begon te meten. Zij wist het ook niet zeker zonder echo. Ze vroeg of het niet beter was mij zelf te leren katheteriseren, zodat het thuis niet mis kon gaan. Na een paar keer proberen met spiegel inbrengen lukte het mij zelf. Eigenlijk was het niet meer dan slangetje erin, wachten tot de zak vol liep en klaar.

Het bleek 200 ml te zijn, hierdoor was mijn plas van 400 ml dus zo gek nog niet. Ze vroeg of ik wilde blijven of naar huis wilde. Nou als de nameting met blatterscan niet betrouwbaar was, dan ging ik liever naar huis. Daar ging ik zonder katheter naar huis, met een hoop materiaal om mezelf te katheteriseren. Het voelde als een nieuw hoofdstuk.