Profiel van onze blogger

Er gingen geen alarmbellen af, aangezien ik geen familieleden heb met diabetes. Lage bloeddruk, ijzer relatief laag, eerste zwangerschap geen diabetes en startgewicht van 63 kg. Lees verder ...

Daar ging de telefoon, vrijdag om 17.00u met de mededeling dat ik de volgende ochtend toch naar ander ziekenhuis moest vanwege het corona virus. Het gaf een dubbel gevoel. Lees verder ...

Hij bleef jammeren, een klein zielig huiltje. De verpleegkundige noemde het transitieproblemen. Retentieblaas na de ruggenprik. Zou de ruggenprik de blaas te lang hebben lamgelegd? Lees verder ...

Ik heb dit eerder gehad. Ik zag het weer allemaal even voorbij flitsen. De arts had haast en voor ik het wist lag ik daar weer met katheter en partner. Lees verder ...

Thuis met baby. Het moet een feest zijn maar zo voelde het niet. Ik heb nu twee kinderen en mijn gezin voelt compleet. Heel bizar waarom wel bij twee en niet bij een kind. Lees verder ...

Ik bleef bellen naar de poli urologie. Eens moesten ze toch opnemen en mij vertellen wanneer die ellendige katheter eruit zou gaan. Bevrijd worden van die zak en weer naar buiten kunnen Lees verder ...

Het weer mobieler zijn met hendel aan de katheter is een verademing. Natuurlijk voel je de druk op de pleisters op je bovenbeen met lopen. Uiteraard helpt mijn pleisterallergie ook niet Lees verder ...

Ze begon te lachen en zei dat ik opname kon vergeten. De gynaecologie ligt helemaal tot de nok toe vol. Door de corona worden nu alle bevallingen op een lokatie uitgevoerd. Lees verder ...

Daar ging ik richting ziekenhuis met mijn rugzakje. Katheter eruit. Gespannen was ik, maar er helemaal klaar voor. Op naar een mobieler leven, eindelijk erop uit met de kleine man. Lees verder ...

Gelukkig heb ik verlof en alle tijd. Door corona is er in de lockdown ook weinig gezelligs te doen. Ik geef me over aan het herwinnen van zelf weer plassen met alle toeters en bellen. Lees verder ...

De problemen zijn nog niet over. Behalve de blaasproblemen blijken we ook een huilbaby te hebben. Hij is mega onrustig en slaapt alleen na een tijdje lopen met de wagen. Lees verder ...

ik kan weer zelfstandig plassen en kan het katheteriseren achter me laten. Echter weg kunnen na een plas en gewoon kunnen gaan slapen is er niet bij. Soms zit ik wel 20 min op de wc. Lees verder ...

Daar ging ik met lood in mijn schoenen. Ik denk dat elke moeder dat heeft. Dat kleine rode pluizenbolletje en grote broer achterlaten en gewoon de deur dichttrekken. Lees verder ...

Inmiddels weet ik dat de zenuwprikkel ontregeld is en de blaasspier niet krachtig genoeg is om goed te legen. Met die conclusie moet ik het doen helaas. Zal dit voor altijd zijn? Lees verder ...

Mag een vrouw nog wel boven de 35 jaar denken aan een kinderwens, zonder spanning voor alles wat mis zou kunnen gaan? Lukt het dan nog wel? Een man kan op alle leeftijden vader worden. Lees verder ...

Het hoge woord kwam eruit. U kunt wel een minder plasprikkel gevoel hebben, maar het leidt niet tot voldoende resultaat. Gemiddeld 13 tot 16 keer per dag naar het toilet gaan is teveel. Lees verder ...

Het kon zo niet langer, de maat was vol. We moesten consequent blijven met terug naar eigen bed, sussen, blijven terugleggen en ernaast zitten. Echter waren we erg opgebrand. Lees verder ...