Geen risicogroep en toch zwangerschapsdiabetes

Mijn eerste zwangerschap wat een verschil in tegenstelling tot de tweede. Achteraf gezien fietste ik er bij de eerste goed doorheen. Uiteindelijk werd het toch een spoedkeizersnede, doordat hij er na 25 uur niet uit wilde. Echter kijk ik terug op de relatieve 'normale' zwangerschap. Kwaaltjes hier en daar, maar kleinigheidjes hou je. Gewoon dik worden met veel aandacht en verwondering.

Vanaf 12 weken, had ik last van dagelijkse flauwtes, snel vermoeid en gedurende de weken steeds meer 'suikers' nodig om alert te blijven. De oorzaak was lage bloeddruk, lagere ijzerwaarden, maar net binnen de marges. Kortom elk uur eten en veel kleine porties over de dag. Zoute drop, hartig broodbeleg en meer tussendoortjes.

Er gingen geen alarmbellen af, aangezien ik geen familieleden heb met diabetes. De lage bloeddruk, ijzer relatief laag, eerste zwangerschap geen diabetes en startgewicht van 63 kg, bij lange dame, gaven geen aanleiding tot verder testen. Hoewel ik nooit kon zeggen tegen de verloskundigen dat het lekker ging, was daar geen noemenswaardige reactie. Collega's op werk zagen het aan en vroegen zich al meteen af of ik ondanks het bovenstaande toch geen zwangerschapsdiabetes kon hebben.

Mijn dagen werden steeds moeizamer, het leek een marathon, alles kwam uit mijn tenen. Steeds meer suikers eten om minder flauw te zijn. Werk niet meer vol te houden, dus uitval. Die leuke cursus die ik deed, was na 14.00u niet meer te volgen. Mijn auto in de prak gereden. Trapte op gas i.p.v. rem bij een van rechts komende auto. Beiden alleen blikschade, maar de schrik zat er bij mij goed in. Kortom op 34 weken zwangerschap was ik op. Mijn positieve aard was totaal verdwenen.

De verloskundige zei eindelijk, doe maar een diabetes test dan, voor de zekerheid. Inmiddels was ik 36 weken zwanger.

Jullie begrijpen hem al, mega score van 11.5 en met spoed naar het echo centrum voor extra groeiecho. Want een suikerbaby kan te groot worden, waardoor natuurlijk bevallen niet mogelijk is. Na de tweede groeiecho leek het mee te vallen. De baby was iets groter, maar het leek mee te vallen. Naar het ziekenhuis voor groepsconsult: internist, diabetes verpleegkundige en diëtiste. Ik was inmiddels alweer 36 weken zwanger.

Naar het ziekenhuis voor groepsconsult: internist, diabetes verpleegkundige en diëtiste. Ik was nu 36 weken zwanger. Normaliter is de test rond de 24 weken zwangerschap, dus ik trof een verbaasd groepje dames tegenover mij. Deze krijgen een net gemonitord groepsproces tot de laatste loodjes.

Een dag later was de officiële intake overname in het ziekenhuis. Dit was al gepland i.v.m. mijn eerste keizersnede. Daardoor word je automatisch medisch en beval je in het ziekenhuis. (Mag op eigen verzoek wel anders.) Daar zat ik dan met mijn man en peuter. Vol vertrouwen en verwachting, liggend naar mijn groeiecho te kijken.

“Veel te grote suikerbaby”, zei de arts. “Aangezien jij diabetes hebt en een eerdere keizersnede hebt gehad tezamen met nu een te grote baby, zul je moeten kiezen tussen ingeleid worden of een keizersnede. Je hebt 44% kans om natuurlijk te bevallen. De keuze is of met 38 weken inleiden of na 39 weken en paar dagen een keizersnede.” Jeetje die kwam aan.

“Wat is de ervaring in dit ziekenhuis en van u?” stamelde ik. Tja van de dames onder de 50% kans op natuurlijke bevalling zijn er in 2019 bij inleiden op 38 weken 0% geslaagd. Hij zei dat er minimaal 200 uiteindelijke spoedkeizersneden gebruikt waren voor hun onderzoek ernaar. Kortom hoeveel keuze heb ik…?

Hij gaf de risico's aan van een natuurlijke bevalling. Er is kans op het barsten van het eerdere litteken. Mogelijk komt de baby met een sleutelbeen breuk ter wereld met een verlamd armpje tot gevolg en mogelijk kunnen complicaties bij bloedingen leiden tot de dood van de baby. Het duizelde mij en ik ging bijna ter plekke huilen.

Vandaag besluit ik daarom voor een tweede keizersnede, ditmaal gepland. Dubbel gevoel, dat wel. Boos, verdrietig en dan weer besluiteloos. Wat nou als ik eerder op diabetes getest was? Had ik dan wel natuurlijk kunnen bevallen? Na opzoeken van het diabetes risicoprofiel, ik ben boven de 35 jaar, ik heb een miskraam gehad en leefde op suikers, was het logisch geweest om mij eerder te testen.

Mijn dieet en ijzerpillen slaan nu goed aan. Ik heb bijna geen flauwtes meer. Ik voel me nu echter minder mobiel door de grote baby. Nu op naar de geplande keizersnede en het herstelproces erna. Hopelijk kan ik via deze blog andere vrouwen helpen om eerder aan de bel te trekken bij soortgelijke klachten. Dit is mijn eerste blog, volg mij! (Op de foto zie je m'n eerste kindje)