Peuter mama met Diabetes type 1 en zwanger - deel 4

Bij een tweede zwangerschap gaat het voor mijn gevoel veel sneller en pas ik nu al bijna niet meer in mijn gewone broeken. En wat een verrassende reacties toen ik op het werk vertelde dat ik zwanger ben.

Wow! Ik ben (nog maar) 10 weken zwanger en ik heb nog 2 broeken die mij passen, tenminste overdag passen ze. Wacht maar tot ik het avondeten op heb, want dan zwelt m’n buik ineens op en knelt mijn broek enorm. Het lijkt ’s avonds wel of ik al 30 weken zwanger ben zo’n dikke, opgezette, buik heb ik. Ik las dat het door je darmen kan komen, dus laten we het daar maar op houden haha.

Gelukkig pas ik de broeken overdag wel en hoef ik nu nog niet over op positiekleding, al zal dat met een aantal weken wel comfortabeler zitten. Ik heb mijn favoriete positiebroeken die ik droeg tijdens mijn zwangerschap van Mirthe bewaard, dus die heb ik alvast even fris gewassen.

Ook draag ik al de voedingsbeha’s van Noppies die ik nog had van mijn vorige zwangerschap. Deze zitten veel fijner dan mijn beugelbeha’s, want die begonnen enorm te knellen en werden bij de cup te klein. Ondanks dat de voedingsbeha’s een veel grotere maat hebben dan mijn normale beha’s zit deze beha heel lekker en zie je niet dat hij nog wat ruim is. Tip: koop een voedingsbeha op de groei als je nog in je zwangerschap zit.

Als ik het heb over sporten dan krijg ik als reactie: “Huh? Maar je bent toch zwanger? Je wordt toch wel dik en dan heeft dat sporten weinig zin.” Ja, daar zit wat in. Voor mijn zwangerschap deed ik aan sport, omdat ik anders snel in gewicht aankwam. Maar nu ik zwanger ben kom ik sowieso wel aan, dus waarom zou ik sporten?

In mijn eigen denken was ik bijna overtuigd dat ik net zo goed lekker op de bank kon hangen. Totdat ik nadacht over de andere voordelen van sporten tijdens de zwangerschap. Ik ben overtuigd dat het goed is als ik ga sporten, zolang ik maar naar mijn lichaam luister en het is ook wel fijn om even eruit te zijn en te bewegen. Ik probeer om drie avonden in de week te gaan sporten. Al moet ik zeggen dat het deze weken wel pittig is allemaal door de vermoeidheid. Ik doe op maandagavond yoga, woensdagavond vrij fitness en vrijdagavond een uurtje zwemmen.

Al is het nog wel heel erg opletten dat mijn suiker niet veel te laag wordt. Dus ik doe het rustig aan met sport en controleer regelmatig mijn suiker. De Guardian 3 sensor heb ik in de kast gelegd en gaat dinsdag weer mee terug naar het ziekenhuis. Ik gebruik nu nog steeds de Freestyle Libre en dat gaat voor nu prima. Deze sensor gebruikte ik voor mijn zwangerschap ook al en bevalt me echt super goed.

Het voelt voor mij alsof ik al een hele tijd zwanger ben en iedereen dat ondertussen wel kan zien of kan merken aan mijn soms felle reacties. Ik besloot daarom om het nieuws te vertellen. “Heb je vandaag even tijd om te praten?” Dat was wat ik op de maandagochtend aan mijn leidinggevende vroeg.

Als reactie krijg je dan meteen een wedervraag. Wat er aan de hand was en of het ernstig is. “Nou, niks ernstigs,” zei ik. “Ik ben zwanger!” Daarop reageerde mijn leidinggevende heel positief. Ik had al allerlei reacties, de meeste negatief, in mijn hoofd gehaald over het moment dat ik dit nieuws op het werk zou delen. Maar geen van die reacties bleken de reacties te zijn die ik van mijn leidinggevende en later ook van de collega’s kreeg.

Mijn mannelijke collega’s geloofden het eerst niet eens en moesten even schakelen. Ze reageerden allemaal zo positief! Vanaf dat moment loop ik met een grote glimlach heel trots te zijn dat ik zwanger ben.

Met mijn blog deel ik mijn ervaring als moeder met Diabetes type 1 en een zwangerschap. Ik probeer de belangrijkste onderwerpen die op dat moment spelen op te schrijven in mijn blog. Mocht je nou vragen aan mij hebben of heb je tips of ideeën voor mijn blog, laat het me dan even weten door een reactie achter te laten.

In mijn volgende blog deel ik een update over de baby, want we hebben dan weer een afspraak bij de gynaecoloog gehad.