Goedemorgen, de huisartsenpraktijk. Spreek ik met Fien?

Ik ben diep verzonken in mijn werk als mijn mobiele telefoon gaat. Een voor mij onbekend nummer uit mijn woonplaats belt.

“Goedemorgen, de huisartsenpraktijk. Spreek ik met Fien?”

Huisartsenpraktijk? Ik kom eigenlijk nooit bij de huisarts. Sterker nog: sinds mijn verhuizing weet ik niet eens hoe mijn huisarts heet. De laatste keer dat ik een bezoek bracht aan de praktijk was vanwege een uitstrijkje (ja: ik ben inmiddels de 30 jaar gepasseerd).

De uitslag van het uitstrijkje gaf aan dat ik drager van het HPV-virus ben en dus binnen een half jaar terug had moeten komen. Of ik alsnog een afspraak wil maken, vraagt een vriendelijke vrouwenstem aan de andere kant van de lijn.

Meteen schieten allerlei gedachten door mijn hoofd. Eigenlijk heb ik hier helemaal geen zin in. De Kersttijd nadert en daarnaast is nog maar net bekend dat de knobbel in mijn zus haar lichaam hartstikke kwaadaardig is. Ik zal toch niet…?

Kom op Fien, spreek ik mezelf toe, even met beide beentjes op grond. “Oh ja, het uitstrijkje. Daar had ik u nog voor willen bellen. Is het mogelijk dat ik bij de afspraak ook meteen mijn Mirena-spiraal laat verwijderen?”

Nog geen week later lig ik in de praktijk op een behandeltafel. Schoorvoetend heb ik toegegeven dat ik nu al ontzettend nerveus ben voor de uitslag van het uitstrijkje. Met die gedachten in mijn hoofd is het verwijderen van de Mirena-spiraal een eitje