Zwarte bladzijde voor onze kinderwens

Dat 'wijf met dromen' ziet vandaag haar dromen in duigen vallen. Als je zwanger wilt worden hoop je, wanneer je aan het einde van je cyclus zit op een positieve test. Vandaag is deze witter dan wit. NEGATIEF.

Twaalf dagen geleden hadden wij om 14.30 de terugplaatsing ingepland staan. Met volle moed en goedgezind zaten wij die middag in de auto richting het ziekenhuis. Een voorwaarde voor de terugplaatsing is dat je met een goed gevulde blaas moet komen.

En elke keer weer denk ik bij mezelf, wanneer weet je of je blaas 'goed' gevuld is? Ik weet pas dat mijn blaas goed gevuld is als ik moet pissen. Om 14.25 melden we ons bij de balie, met als mededeling dat de dokter iets uit zou lopen. No problemo, ik was immers in een goede bui wetend dat ik straks naar buiten zou loop met een embryo in m'n buik.

Het liep inmiddels een kwartier uit toen ik het benauwd begon het krijgen. M'n blaas was van goed gevuld naar ontploffen gegaan. Verschrikkelijk! Nog een kwartier later stond het zweet onderhand op m'n voorhoofd, ik wilde net opgeven en toegeven om naar de wc te gaan, tot ik precies op dat moment geroepen werd. Pfff finally! Oh, de dokter vroeg nog wel even hoe het met m'n blaas ging..

En daar gingen we weer, zitten, broek uit, benen in de lucht en liggen. Pak die echo kop met katheter (waar de embryo in wordt gebracht en vervolgend in je baarmoederslijmvlies wordt gelanceerd) er maar bij, dan kan de flipperkast beginnen.

We kunnen live meekijken door middel van een echo via m'n buik die lekker tegen m'n blaas zat aan te drukken en de eendenbek was ook niet gunstig, maar wat is het toch een bijzonder moment. Elke keer weer sta ik perplex hoe dit allemaal mogelijk kan zijn en dan besef ik me dat wij nog kansen hebben, dat geeft hoop en kracht.

En dan, komen die ellendige wachtweken. Waarbij ik elk pijntje, krampje en steekje voel. Dat Google mijn beste vriend is omdat ik alle symptomen wil vergelijken en ik rot zoekt naar bevestigingen. Als ik niet oppas word het een obsessie, dus ik zoek oneindig naar afleiding. Ik focus me op de administratie, m'n werk en dat keukenkastje wat ik al in tijden niet heb opgeruimd. Maar ook quality time met vriendlief want dat is in deze tijd het allerbelangrijkste.

Het is vandaag 12 dagen na de terugplaatsing van een top embryo. Ergens blij dat het wachten voorbij is maar ook teleurgesteld in mijn lichaam omdat het niet gelukt is. Wij zeggen gedag tegen IVF poging 1 en starten over een maand met IVF poging 2.

Maar voor nu eerst een maand RUST. Tijd voor onszelf, voor elkaar en onze gedachten even op wat anders. Want zoals ik al zei, dat is het allerbelangrijkste!

En jazeker, aankomende maand komen er gewoon nieuwe blogs met andere thema's over IVF. Hoe ik bijvoorbeeld om ga met onze omgeving, stellen wij die wel of niet op de hoogte? Maar voor nu trek ik een fles bubbels open en ik ga genieten van het weekend.