Allesoverheersende Liefde bij de geboorte van Juna

Daar is ze dan; onze prachtige dochter Juna Maria. Na 9 maanden afzien is dit de allermooiste beloning ooit! Ons kleine mini meisje met alles erop en eraan. En wat een prachtige koppie met zwart haar en hele grote amandelvormige -nu nog- diepblauwe ogen!

De bevalling was heftig. Ik kan er niets anders van maken. Vanwege meconiumhoudend vruchtwater werden we middenin de nacht doorgestuurd naar het ziekenhuis. Daar eenmaal aangekomen rond 03:00 uur werd ik direct aan een infuus gelegd met weeënopwekkers. De eerste uren leken dagen te duren; er gebeurde weinig qua ontsluiting. Tot 09:00 uur in de ochtend, toen ging het ineens in sneltrein vaart!

De verloskundige zei: “Ga maar even douchen, dat is lekker ontspannend voor je.” Ik had op dat moment pas 4 cm ontsluiting. Nou, hup onder de douche. Tijdens het douchen merkte ik al dat ik de weeën niet meer kon 'wegpuffen' en dat het nu wel heel serieus begon te worden! De verpleegkundige kwam mij helpen aankleden en zij zei tegen mij: “Volgens mij heb je al persweeën, ga gauw op bed liggen!” Iedereen was hier nog steeds in de veronderstelling dat ik nog op 4 cm zat…

De gynaecologe kwam binnen en toen bleek dat ik in 3 kwartier tijd naar 9 cm ontsluiting was gegaan! Nog geen 5 minuten later zat ik op 10 cm en het persen duurde maar 6 minuten. Tijdens het persen hebben ze haar nog moeten draaien, omdat ze een sterrenkijkertje was. Uiteindelijk is ons meisje geboren op 3 januari om 10:21 uur. Dat gevoel, als je kleine hummeltje op je buik gelegd wordt, is onbeschrijfelijk.

Om 14:45 uur kregen we goedkeuring om heerlijk naar huis te gaan met z'n 3tjes! De eerste paar dagen was het moeilijk op gang komen voor Juna. Door het vruchtwater wat ze had binnengekregen, is ze de eerste 3-4 dagen alleen maar aan het spugen geweest. Drinken lukte niet. Heel sneu natuurlijk voor zo'n klein hummeltje. Die paar dagen spugen had ik met liefde van haar overgenomen; die konden er ook nog wel bij na die 9 maanden!

Tot op dag 4 ze ineens taai slijm overgaf en haar darmpjes goed leegde; dat had haar die dagen zo dwars gezeten! Diezelfde nacht dronk ze ineens 6 kleine flesjes leeg, ze had wat in te halen! Gelukkig hadden we de liefste kraamverzorgster die je maar kan treffen; ze heeft er zo'n feestje van gemaakt voor ons! Elke dag een heerlijk ontbijtje op bed met vers fruit. De dagen vlogen voorbij en wat was het fijn om thuis zo te genieten van en met Juna. Na de kraamweek voelden we dat we er klaar voor waren om op eigen benen te staan!

Na 9 maanden zo beroerd te zijn geweest door Hyperemesis Gravidarum (HG), ben ik nu toch echt degene die het laatste lacht! Ik ben na de bevalling niet meer misselijk geweest en kan alles weer eten en drinken! En het aller-aller-allermooiste? Mijn man en ik hebben er de liefde van ons leven aan overgehouden! I win big time, you lose HG!