Brussel en onze kleurrijke toekomst

Terwijl ik op de tafel lig te wachten tot er een koude klodder echo-gel op mijn buik gesmeerd wordt, nemen twee mannen een beslissing.
Een beslissing die hun leven en dat van vele anderen volledig op z’n kop zet, zo niet beëindigd.

En terwijl mijn lief en ik vol spanning wachten op de beelden van het snoetje van onze nummer vier wachten elders ouders op de beelden van hun kinderen. Beelden die bevestigen dat hun kinderen niet op het verkeerde moment op de verkeerde plek waren. Beelden die bevestigen dat het leven door zal gaan, dat het leven niet in die ene seconde is opgehouden. Beelden die bevestigen dat het slechte nieuws een leugen is. Dat de wereld niet in de brand staat en dat mensen hun hart niet laten vollopen met haat omdat een ander anders denkt en doet dan zij zelf.

Wij weten nog van niks. De scanner wordt op mijn buik geplaatst en in beeld verschijnt een zwart-wit bewijs van het bestaan van onze derde dochter. We stromen vol geluk als we horen en zien dat alles goed is. Ze heeft het profiel van onze oudste dochter maar duidelijk het neusje van nummer twee. Er is niets dat niet mooi is aan deze beelden.

Ik zie onze baby maar tegelijk zie ik zo veel meer. Ik zie een leven vol kansen. Ik zie blonde haartjes die stralen in de zomerzon. Ik zie vriendjes en vriendinnetjes rondom haar verjaardagstaart zitten. Ik zie bomen klimmen en pannenkoeken bakken. Ik zie een prachtige lach die anderen aansteekt. En vooral zie ik onschuld. Onschuld en vrijheid. Want dat was ook in mijn eigen jeugd zo normaal.

Als we weer thuis zijn worden we hard om onze oren geslagen met de lelijke realiteit van de dag. De dag die ons zo heeft verwend met prachtige dromen heeft de dromen van anderen veranderd in nachtmerries. Nachtmerries die in één klap de realiteit van het leven over namen.
Het verwart me.
Ik besef dat de wereld waarin onze kinderen op zullen groeien een andere is dan de wereld waarin mijn ouders mij loslieten.

In mijn hand de zwart-wit foto van een nieuw leven. Ik voel het geluk terug in mijn lijf stromen en wens dit bijzondere wondertje een pracht leven toe. Een leven dat alles behalve zwart-wit zal zijn. Een leven vol kleurrijke dagen, kleurrijke mensen en overvol kleurrijk respect naar al die andere levens die met haar de wereld delen.