Van koffieboontje naar augurk

De dag van de 12 weken echo. Joost heeft een vrije dag, en dus gaan we met z’n tweeën. De 12 weken echo is eigenlijk een soort tussencontrole. Kijken of het kindje goed is gegroeid, en ze meten hoe groot het kindje is, en zo kunnen ze de precieze uitgerekende datum bepalen. Ik ben lichtelijk nerveus, gewoon omdat je vurig hoopt dat alles in orde is, maar wat als …

Natuurlijk zijn mijn zorgen nergens voor nodig geweest, want het ziet er prima uit. De baby is 5,5 cm. Moeilijk voor te stellen, maar je bent dus in een week of 4 ruim 4 cm gegroeid. Van koffieboontje naar augurk. Nog steeds onvoorstelbaar klein, maar als je bedenkt dat je uit 2 cellen kleiner dan een zandkorrel bent ontstaan, alweer reusachtig.

Het is prachtig weer, en na de echo om 10:30 besluiten we lekker op baby verkenningstocht te gaan. We gaan naar een grote babyzaak in Beverwijk en laten ons lekker overrompelen door alle spullen van kinderwagens tot babykamers, tot boxkleed tot badje. We zien ook een loopstoeltje met een auto bovenkant in het roze en in het blauw, geweldig vinden we die.

"Nu wil ik absoluut weten of we een jongen of meisje krijgen" Eerder zei ik nog heel stoer dat het me niet uitmaakte, het is ook wel leuk als het een verrassing is…. Maar de nieuwsgierigheid is te groot. De 20 weken echo laat nog 8 lange weken op zich wachten, maar gelukkig zijn er uitwijkmogelijkheden.

In Zwaag kun je een 3D echo laten maken, en daar kun je vanaf 16 weken al een geslachtsbepaling laten doen. We plannen een afspraak voor over 4 weken, dan hoeven we maar 4 weken te wachten. Omdat dit commercieel is, mogen er ook toeschouwers mee. Dus iedereen die mee wil, die mag mee. En dan gaan we lekker kijken.

Hoe het verder met me gaat deze tijd? Met ups en downs. Ik heb redelijk goede dagen, dat ik vrijwel geen last heb van misselijkheid, maar er zijn dagen bij dat ik met name ’s ochtends heel veel moeite moet doen om mijn ontbijt binnen te houden. Dat lukt niet altijd.

Verder ben ik ’s avonds heel erg moe. 20:30 zit ik zo ontzettend te gapen dat ik naar bed ga. Ook heb ik sommige dagen absoluut geen honger. Met moeite eet ik dan een halve portie avondeten op. Toch lijkt het de goede kant op te gaan, en worden de ‘’goede dagen’’ steeds meer.