We geven niet op - kinderwens

Hey hey! Wat een lange tijd geleden zeg! Waar moet ik beginnen? Vorige keer waren in de baarmoeder vochtblaasjes te zien. Wat het precies was wist ze niet…

Met een bang hart ging ik naar huis, want het enige wat er misschien na de bloeduitslag en uitstrijkje nog mogelijk was, was een baarmoederonderzoek. Dat zag ik zeker niet zitten en daar stopte het ook voor mij. Hier wil ik niet mee te maken krijgen.

Mijn cyclus was 28 dagen, geen menstruatie… ach nee… zou het dan toch? De zwangerschapstest was negatief en op dag 30 verscheen de menstruatie. Man man, wat dat was? Dit heb ik nog nooit meegemaakt; hevige pijnen, weeën en steken. Ik heb zelfs paracetamol moeten innemen. Tien dagen heb ik ermee gelopen.

Met een bang hart naar de gynaecoloog voor de bespreking van het bloed, uitstrijkje en sperma kwaliteit. Inwendig was er niets meer te zien, de vochtblaasjes waren verdwenen. Vandaar die hevige pijnen de menstruatie.

Alles was perfect; de zwemmers zijn actief en verder alles perfect in orde bij mij. Nu heb ik cyclus van 24 dagen en nu weer mijn maandstonden. Ik ben benieuwd naar volgende eisprong en cyclus. Best moeilijk om zo alles te berekenen als alles zo verspringt van dag tot dag. Maar we blijven positief.

Ik ben inmiddels 35 jaar oud en nu rijst er bij mij de vraag: Wat als het blijkt dat ik zwanger ben van een down syndroom? We zijn nu al enige tijd bezig… Wat als het ons toch lukt en dan dit?

Allemaal niet makkelijk. In de omgeving raakt iedereen zwanger, zelfs de mensen waar je van denkt… je snapt me wel. Wat ik wil zeggen; we blijven natuurlijk hopen op het beste. En bij jullie hoe loopt het daar? Houden jullie ook hoop om verder te gaan indien het niet gelijk lukt? En voor de ouders die het nieuwe jaar ingestapt zijn met een groeiend kleintje: dikke proficiat alvast!

Op onze zoon zijn verjaardag hebben we weer een afspraak, dus eind februari. Dan hoop ik ook positief nieuws te krijgen. Zou niets mooier zijn op die dag!?