Zwanger van de vierde met 12 jaar verschil tussen de kinderen

Wat we enkele maanden geleden hadden opgeborgen, omdat het niet mocht zijn, is nu toch een werkelijkheid geworden. Ons vierde wonder is aan het groeien in mama's buik.

Ondanks dat mijn man en ik enige tijd geleden er heel veel hebben over gepraat over hoe we alles zouden plannen en een zwangerschap voor mij niet nieuw is na drie pracht kinderen, ben ik toch weer vol spanning en angst of alles goed gaat verlopen.

Die gekke hormonen zorgen er toch weer voor dat ik wat uit mijn doen raak. Blijheid en bezorgdheid gieren hand in hand door mijn lichaam. Over enige gezinsuitbreiding hebben we al vaak gepraat met de kinderen en alhoewel ze allemaal positief er tegenover stonden, vraag ik me toch af hoe ze over enkele maanden zullen reageren. We wachten nog even, want we willen zeker de 12 weken grens hebben bereikt voordat we iets aan ze vertellen.

Hoe zal onze oudste dochter de zwangerschap opnemen? Ze is immers al 12 en begint zodra aan een nieuw hoofdstuk in haar leven, de middelbare school, met haar hele vriendenkring die samen altijd wel iets leuks weten te doen. Wat als ik haar iets moet ontzeggen, omdat het niet lukt met de baby?

En ga ik nog tijd genoeg hebben om mijn middelste dochter van 10 jaar in haar extra zorg met logopedie en huiswerk bij te staan. Of onze vroege zondag ‘s ochtends als mijn zoontje van 5, dat een echt mama's kindje is, naar de voetbal moet voor zijn match. Enkel mama mag in de cabine van hem om zijn tenue aan te trekken.

Ook al hebben we dat goed uitgedokterd, waar komen toch plots al die angstvragen vandaan...? Gelukkig is er mijn man nog die me hierin geruststelt en vertrouwt op mijn mama-kunsten. Alleen aan mijn ongeduld kan hij niet veel veranderen. En al hoewel twee zwangerschapstesten en het uitblijven van de menstruatie onze zwangerschap bevestigt, lijkt het toch een eeuwigheid te duren aleer de eerste 8 weken voorbij zijn. Onze eerste controle, wat kijk ik hier naar uit!