Angst voor de pijn van de bevalling - mijn bevalling

De bevalling. Ik keek er 9 maanden tegenop. Dit omdat ik heel erg bang was voor de pijn die ik zou krijgen. Ik heb het hier regelmatig met mijn verloskundige over gehad om de angst een beetje weg te nemen, maar helaas, de angst bleef. Hier lees je hoe mijn bevalling verlopen is.

Op 1 december begon ’s morgens om half 11 blijkbaar de bevalling, al had ik dat pas veel later door. Ik had wat krampen, maar ik dacht dat het oefenweeën waren. Ik gaf er niet aan toe en we zijn rond 13:00u naar mijn moeder gegaan, omdat ze de volgende dag jarig was en Sinterklaas kwam.

Daar merkte ik dat het tegen 15:00u erger werd, maar nog gaf ik er niet aan toe en ben ik gebleven, want ik dacht “dit zou het nog wel niet niet zijn.” Ik zat bij Sinterklaas op schoot en kreeg een wee die wel echt pijn deed, maar ik probeerde dit te verbergen. Rond 17:00u zijn mijn vriend en ik na huis gegaan, want het werd wel wat heftiger.

Ik dacht: “Ik bel voor de zekerheid de verloskundige.” De verloskundige dacht dat het wel minder zou worden als ik zou gaan eten en douchen. Hierna moest ik haar weer terugbellen. Zo gezegd zo gedaan, maar het werd niet minder erg. Toen ik de verloskundige had gebeld zei ze dat om 20.00u een nieuwe verloskundige zou beginnen en ik weer opnieuw moest bellen... grrr dat wil je niet horen.

Om 20.30u kwam deze verloskundige langs en ik bleek al 3-4 cm ontsluiting te hebben. Die weeën overdag hadden blijkbaar al wel wat gedaan. Ze sprak af dat ze om 01:00u weer terug zou komen.

Ik ben hierna na bed gegaan, maar ik kon niet wil blijven liggen en ik ben erna op de bank gaan liggen. Nu kwamen ook de rugweeën erbij en ik moest onwijs veel overgeven. Hierna heb ik de verloskundige gebeld. Dit was om 23.30u en ze kwam direct. Ook verloor ik al bloed en had ik persdrang. Ik bleek 5 cm ontsluiting te hebben.

Nu moest ik beslissen ik wou; of naar het ziekenhuis of toch thuis bevallen. Ik heb voor het ziekenhuis gekozen omdat ik al persdrang had waar ik me niet aan mocht toegeven en vroeg om een ruggenprik.

De weg naar het ziekenhuis was een hel. Het duurde 30 min voor we er waren. Ook heb ik in de auto m’n moeder gebeld, want zij zou bij mijn bevalling zijn samen met mijn vriend. Om 02:30u heb ik de ruggenprik gekregen en daarna kon ik relaxen. Ik heb veel gelachen met m’n moeder die op deze dag jarig was en mijn vriend.

Om 09:30u de volgende morgen had ik volledige ontsluiting, maar moest ik nog wachten. Dit omdat de baby nog verder naar beneden moest zakken. Daarom kreeg ik weeënopwekkers erbij. Om 12:00u ging NL alert af en dit was voor mij het startsein dat ik mocht gaan persen. Om 12.28u is Zoë geboren met 49 cm en 3010 gram. Ik was zo blij dat deze bevalling goed was gegaan! Om 16:00 mochten wij naar huis en hebben we heerlijk kunnen genieten van onze kleine Zoë!