Goede groeiecho en creatief in de babykamer

Wat gaat de tijd toch snel. Iedereen zegt altijd dat die laatste weken zo langzaam gaan, maar ik weet echt niet waar ze het over hebben. Zo was mijn laatste blog alweer 8 weken terug (om je dood te schamen), maar voor mijn gevoel was het echt pas 3 à 4 weken geleden. Kortom de dagen en weken vliegen hier nog steeds voorbij.

In de afgelopen 8 weken is er weer zoveel gebeurd. Zo zit ik al sinds 28 weken zwangerschap ziek thuis. In verband met de groeiachterstand van het kindje moet ik volledige rust houden. Ik ben daar zo slecht in. Het is niet bepaald mijn sterkste punt om rustig aan te doen.

Zo heb ik in de afgelopen 6 weken de ladder naar de zolder geschuurd en in de beits gezet. Deze staat in het kinderkamertje en ik wilde alle splinters en verf klodders van de afgelopen 100 jaar eraf hebben. (We hebben een oude dijkwoning aan de haven, van ±100 jaar oud.)

Ook heb ik de muur op het kamertje van 2 lagen verf voorzien en de mdf boom van een mooi behangetje voorzien en op de muur geplakt. Nu alleen de boomvriendjes nog schuren en schilderen. Hebben jullie nog leuke ideeën?

Langzaam aan begint het lichamelijk toch wel zwaar te worden. Niet zo gek, ik ben ondertussen 34 weken zwanger. Dus om toch bezig te blijven, maar om mijn lichaam te ontzien, ben ik maar aan het borduren geslagen. Ik ben een schilderijtje aan het borduren met twee egeltjes en een paddenstoel voor op de kinderkamer. De babykamer is nu echt bijna klaar. We moeten alleen nog wat planken monteren en een schilderij ophangen.

Ongeveer 2 weken geleden hadden we weer een groeiecho en de rust heeft wonderen verricht! Zat de kleine eerst onder het gemiddelde tegen de ondergrens aan wat gewicht betreft, zit het nu zelfs iets boven het gemiddelde. Kortom de rust doet de kleine, maar ook mij goed. Ik had niet door hoeveel stress het werk mij bezorgde.

Dit was ook helaas de laatste groeiecho. Jammer, maar nog even en dan houden wij je vast. Over 2 weken hebben we nog de liggingsecho en dan is het gedaan met de echo’s. De kleine ligt al een tijdje met het hoofdje naar beneden, dus het zal vast wel goed gaan komen.

Ook hebben we eindelijk bericht van de gynaecoloog gehad wat betreft pijnbestrijding tijdens de bevalling en nu blijk ik ineens wel een ruggenprik te kunnen krijgen. Ik snap er echt niets meer van. Jaren lang wordt er tegen mij gezegd dat dat absoluut niet kan en nu kan het ineens wel. Mijn gevoel zegt gewoon dat dat niet kan, maar ja wie ben ik.

Kortom weet even niet meer wat ik ervan moet denken. We gaan natuurlijk proberen om het zonder pijnbestrijding te doen, maar dat roepen de meeste mensen. Kortom we zien het tegen die tijd wel. Niets is zo veranderlijk, als de mens.

Ik zeg tot snel, tot de volgende blog. Ja echt, ik laat er niet weer zo’n gat tussen zitten. Ik beloof het!