Bonusmama met een kinderwens

Hoe anders kan het leven zijn in slechts twee jaar tijd? Twee jaar geleden was ik single en net begonnen aan de opleiding tot specialistisch verpleegkundige. Maar toen leerde ik mijn man kennen. Heel cliché via internet. Hij benoemde direct dat hij al een dochter had uit een eerdere relatie. Op dat moment dacht ik daar niet veel over na, ik wilde er geen verwachtingen aan vastknopen. Na een paar weken over en weer appen als een stel pubers besloten we toch maar eens samen af te spreken en te kijken waar het schip zou stranden...

Mijn man (op dat moment nog mijn vriend) heeft een co-ouderschap. Na een paar maanden het contact opbouwen met zijn dochter en wennen aan met z'n drietjes zijn, ging het snel. Het zat goed tussen mijn man en mij, maar ook met z'n dochter klikte het heel leuk. Wat heb ik een geluk met mijn bonusdochter! Na een half jaar vonden mijn man en zij het tijd worden, dat ik bij ze kwam wonen.

Hoe meer ik groeide in de rol van bonusmama, hoe meer ik besefte dat ik zelf ook een actieve kinderwens had. Mijn man stond hiervoor open en zelfs mijn bonusdochter (7 jaar) gaf aan graag een broertje / zusje erbij te willen. Het liefst natuurlijk een zusje. We hebben het meerdere keren met z'n drietjes besproken, voordat mijn man en ik besloten om er echt voor te gaan. We moesten zeker weten dat dit goed zat.

Op dat moment was ik nog bezig met het afronden van mijn opleiding. We gingen ervan uit dat het zwanger raken ons niet in één keer zou lukken. Dus we gingen sparen voor een bruiloft. Ondertussen zou ik wel stoppen met de anticonceptie en wilden we kijken of ons een gezin van vier gegund zou zijn...

De komende tijd neem ik je graag mee in mijn verhaal. Ik zal bloggen over de schakelingen die wij alledrie doormaken om ons tot een samengesteld gezin te ontwikkelen, onze hoogte- en dieptepunten op ons avontuur naar een broertje / zusje, maar ook hoe het is om zwanger te zijn in dit Corona Tijdperk.