Erkenning van ons kindje bij de gemeente

De afspraak stond al een tijdje gepland. Op donderdag 6 oktober in de avond gingen wij wettelijk vastleggen dat de kleine frummel in mijn buik niet alleen mij als mama heeft, maar ook een geweldige papa! Wij zijn namelijk niet getrouwd en daarom moesten wij bij de gemeente de erkenning van de ongeboren vrucht aanvragen. Wat allemaal heel koud en afstandelijk klinkt, want wij noemen onze kleine van alles! Onze kleine gup, frummel, kleintje, etc. Ongeboren vrucht is nog nooit een van deze koosnaampjes geweest.

Daar zaten we dan bij de gemeente op een rood stoeltje met automaat koffie en thee. Krampachtig houd ik het briefje in mijn hand waar ons nummer opstaat. De tijd tikt weg en weer zitten wij er bij als twee zenuwachtige giebelende tieners. Dan verschijnt op het scherm ons nummer en verplaatsten we naar de achterste balie met een schot tussen de andere balies. Dit geeft mij een fijn gevoel, even wat privacy. Zodra we gaan zitten worden we gefeliciteerd met onze zwangerschap. Dat klinkt liever dan gefeliciteerd met jullie ongeboren vrucht. Dus direct mocht ik de medewerkster al.

Dan gebeurt er iets waar ik zelf geen seconde over na had gedacht, de aandacht verplaatst naar mijn vriend en wordt zakelijk. Of hij op de hoogte is wat het betekent als hij de ongeboren vrucht erkent; financieel verantwoordelijk, juridisch verantwoordelijk etc. Of de achternaam van meneer wordt gebruikt of mevrouw? Dan wordt er een formulier onder mijn neus geschoven met de vraag of ik mijn handtekening wil zetten. Een beetje beduusd met hormonen door mij heen pak ik de pen aan. Ik lees het document door en zie waarvoor ik mijn handtekening ga zetten; ik ga erkennen dat mijn kindje niet alleen van mij is en ik ga mijn achternaam afstaan. Even relativeren, even ademhalen en dan zet ik mijn handtekening.

Brenda "Wij werden heel lief geholpen. De ambtenaar maakte zelfs grapjes. Na de handtekeningen zetten werd ons ook verteld dat er en stap verder ook nog is voor papa: Gezamenlijk gezag ( wat wij al van plan waren ) . Het was voor ons een fijne en leuk ervaring met een hele lieve ambtenaar."

Dana: "Wat ik zo irritant vindt is dat je na de geboorte alsnog t gezag moet regelen. Ik zou willen dat ze dat ook mogelijk maken tijdens de zwangerschap. Zo raar dat je op je kraambed nog iets moet tekenen voor het gezag vd vader terwijl hij op dat moment ervoor zorgt dat alles goed verloopt voor mama, baby en de andere kids. Blijf t een beetje krom vinden. En raar gevoel."

Marrit: "Wij hadden ons wel voorbereid, qua nadenken over de achternaam van het kindje enzo. Bij ons werden we helemaal niet gefeliciteerd met de zwangerschap, het ging meteen over de gegevens en wat we moesten invullen enzo. Die vrouw die ons hielp had ook nog eens problemen met de printer en de computer en we hebben in totaal zo'n 3 kwartier moeten wachten voordat dat geregeld was en we onze handtekening konden zetten onder het papier. Al die tijd moesten we dus staan bij een balie, terwijl ik niet al te lang achter elkaar kon staan omdat ik dan last kreeg van mijn kuiten. Werd er best chagrijnig van en ondertussen zou ik eigenlijk een vriendin van het station halen, maar die moest dus ook wachten omdat wij moesten wachten op die mevrouw van het gemeentehuis. Ook nauwelijks excuses ofzo gekregen."