Mijn bevalling verliep in sneltreinvaart

Het was op een zonnige vrijdagochtend, dat ik wakker werd en wat last had van mijn rug. Aangezien ik een behoorlijke buik had kwam dit vaker voor en besloot ik een bad te nemen. Even ontspannen en dan nog even terug naar bed. Ik voelde me toch anders dan al die andere keren, dus vroeg ik mijn man om die dag thuis te werken en niet naar kantoor te gaan. Aangezien ik 40 weken en 3 dagen zwanger was deed hij dit zonder enige twijfel.

Eenmaal uit bed ging het eigenlijk weer prima. Het was mooi zonnig weer. Zo mooi dat we in de tuin konden ontbijten.

Toch kreeg ik kort na het ontbijt wat kramp en ben ik binnen op de bank gaan liggen. Maar ach, daar zocht ik nog niets achter. Misschien had ik die bak koude kwark te snel opgegeten. Toen de krampen aan bleven houden kwam mijn man met de “WeeënTimer app” aan. Dit konden volgens hem nog wel eens de weeën zijn. En jaar hoor, tijdens het timen zagen we een duidelijk patroon. Alleen kwamen de weeën al sneller dan verwacht, namelijk om de 2,5 tot 2 minuten.

Ik zei nog tegen mijn man, pak die controlekaart eens van de verloskundige. Achterop de kaart staat wanneer we mogen bellen. Aangezien dat al mocht wanneer je om de 5 minuten weeën hebt, hing ik direct aan de lijn. Ik vond het zelf nog wat voorbarig aangezien ik pas een halfuur krampen had en me voor die tijd nog prima voelde. Ik gaf de verloskundige een verslag van de tijden die de app aangaf, waarop zij zei dat ze er direct aan zou komen.

Toen de verloskundige binnen een halfuur bij ons op de stoep stond, stelde zij vast dat ik al 4 centimeter ontsluiting had. Wauw, dat was dan wel heel makkelijk gegaan. We besloten richting het ziekenhuis te gaan, aangezien ik graag daar wilde bevallen. De verloskundige zou half 2 in het ziekenhuis zijn. Dat zou prima zijn, gezien de ontsluiting en de tijd die er voor iedere centimeter staat die ik nog te gaan had.

Rond 12 uur ’s middags kwamen we aan in het ziekenhuis. Samen met mijn man liep ik door de lange gang, want in een rolstoel wilde ik echt niet. Dat kwam op het personeel waarschijnlijk heel koel over, waardoor we een kamer toegewezen kregen en zij later bij ons zouden komen. Prima. Mijn man moest toch de auto nog van de spoed parkeerplaats halen en zou ook zo weer bij mij terug zijn. Op dat moment, dat ik alleen op de kamer was, werden de weeën plots een stuk heviger.

Oké, toen wist ik dus hoe weeën voelde. De verloskundige uit het ziekenhuis kwam toch maar even bij ons kijken. Ik vertelde haar over de pijn in mijn rug. Ah, rugweeën, zei ze. Ik had op dat moment geen buikkramp meer, maar hevige pijn in mijn rug. Op advies van de verloskundige ben ik onder de warme douche gaan zitten. Heerlijk was het. De warmte op mijn rug hielp me enigszins te ontspannen, waardoor ik de weeën ook weer goed op kon vangen.

Maar na kort onder de doucht gezeten te hebben, kon ik mijn benen niet meer stil houden. Mijn eigen verloskundige was er nog niet, aangezien we ook pas net in het ziekenhuis waren. Gelukkig bleef de oude lieve vrouw, de verloskundige uit het ziekenhuis, bij ons. Ze was uiterst kalm, ook toen ik zei dat ik moest persen. Ik voelde de drang! Ze hielp me zo snel als ze kon onder de douche vandaan. Droogde me af en hielp me snel naar het bed toe.

Nog maar net op bed, riep ik naar mijn man “ik voel haar hoofdje”. Op dat moment kwam mijn verloskundige binnen, ze was gebeld door het ziekenhuis, omdat alles toch wat sneller verliep dan gedacht. Met mijn man en de verloskundige aan mijn zijde begon ik met persen.

Ik luisterde goed naar de verloskundige, een grote hap lucht, kin op mijn borst en persen maar. Het was zo mooi, de kracht die ik voelde, mijn man aan mijn zijde. Ik wist dat ik ieder moment moeder zou worden. Binnen 3 persweeën werd onze dochter om half 2 ’s middags geboren.

Bij alles wat er gebeurde, dacht ik “nu al..?”. De bevalling verliep namelijk in sneltreinvaart. Aangezien ik echt naar mijn bevalling had uitgekeken en uiterst ontspannen was, had ik op een voorspoedige bevalling gerekend, maar dat het zo snel zou gaan had ik niet kunnen bedenken. Het kostte namelijk maar 3,5 uur, vanaf de eerste wee tot aan de geboorte van onze prachtige dochter.