Spannende tijden als je net zwanger bent

Ik heb met mijn verloskundige een vroege intake ingepland. (Dit hadden wij afgesproken, mocht het ooit zover komen.) Tijdens dit gesprek voelde ik mij nog goed. Ik had geen enkel kwaaltje en dat vertelde ik haar ook. Ik maakte me dan ook gelijk een beetje zorgen, want ja zal het dan wel echt zo zijn, ben ik wel echt zwanger, als ik geen kwaaltjes heb?

Mijn verloskundige zei al: “Geniet er nog maar even van. Die kwaaltjes komen nog wel. Het is nu nog zo pril.” Nou ze had gelijk. Die week erna ben ik goed beroerd geworden, hele dagen misselijk en heel erg moe. Misselijk zijn is iets wat ik bij mijn vorige twee zwangerschappen niet heb gehad, dus hallo nieuwe ervaring.

Ik had me ondertussen ook aangemeld voor moeders voor moeders en ik zou de spullen thuisgebracht krijgen om mijn plas op te gaan vangen voor hen. Ik ben altijd iemand die, als ik iets kan doen om anderen te helpen, dan doe ik dat graag. Dit is relatief makkelijk en het kan de wereld betekenen voor anderen.

Een paar dagen erna ging ik naar de wc en na het afvegen zag ik roze vlekken in het wc papier. Ik kan je zeggen, de grond zakte direct onder mijn voeten weg en ik kwam huilend de wc af. Wat voelde ik me slecht, oma gebeld of ze alsjeblieft Jaelynn wilde ophalen, want papa moest zo werken en ik was helemaal mezelf niet en kon alleen maar huilen. Dat zijn dingen die geen enkele zwangere vrouw wil zien en de schrik zat er goed in bij mij.

Ik heb daarna de verloskundige gebeld en heb met haar erover gepraat. Helaas is het allemaal nog zo pril, dat ze behalve praten, niks voor me konden doen en we moesten afwachten of het erger zou worden of dat het bij dat ene papiertje zou blijven. Wat een hel was dat zeg. Ik heb uiteindelijk de hele middag met iemand aan de telefoon gezeten die me goed heeft kunnen afleiden en troosten. Bedankt schat, dat had ik echt nodig!

Uiteindelijk heb ik voor mezelf besloten… ik moet me gaan afsluiten om niet continu in mijn hoofd te zitten en me zorgen lopen te maken over hoe het daarbinnen gaat. Want eerlijk, heel veel vertrouwen heb ik nog niet.

Helaas een paar dagen later op mijn werk ging ik naar de wc en toen kwam er bruine afscheiding mee met plassen, daar ging ik weer. De schrik zat er weer in. Dit zijn dingen die ik tijdens mijn twee andere zwangerschappen niet kende. Waarom uitgerekend nu wel? Het is al spannend genoeg!

Maar weer naar de verloskundige praktijk gebeld en de verloskundige zou mij terugbellen als ze tijd had. Dat deed ze en het eerste wat ze vroeg: “Waarom bel je mij niet rechtstreeks bij bloedverlies!?” Ja, daar had ik geen antwoord op, maar ze had gelijk. De volgende keer zal ik direct haar bellen. Nu weer het verhaal van het is nog pril, dus meer doen dan erover praten kon ze niet. Zij maakte zich geen zorgen. Bruine afscheiding is oud bloed en niet iets waar ze zorgen over had. Dus uiteindelijk moest ik dat ook maar aannemen, geen zorgen maken. Maar dat is soms zo moeilijk!

De eerste vroege echo met 7 weken staat inmiddels gepland en ik kan niet wachten tot de dag daar is.