Later word ik moeder

Kindje Jezus belande vanaf grote afstand in zijn kribbetje toen ik, als laatste jaars kleuter, Maria mocht spelen tijdens de kerstvoorstelling. Een echt poppenmeisje was ik niet. En toch wist ik van jongs af aan één ding zeker; later word ik moeder.

Tot twee jaar geleden. Mijn ogen keken ineens zeer liefdevol naar de zwangere buiken om mij heen. Babytjes slapend, huilend of lachend. Mijn eierstokken sloegen hoe dan ook op hol. Wat een prachtige plaatjes. Waar ik ook keek, overal zag ik warm geluk. Zonder op letten zat ik er schaamteloos naar de staren. Wat een heerlijk gezicht. Ik wist zeker dat nu "later" was.

Mijn innerlijke moedergevoel was in topvorm. Maar bij al dat moois komen dan ook ineens de twijfels. Is mijn lief er ook aan toe? Ben ik echt klaar om moeder te worden? Gaat het allemaal wel lukken?

Allemaal onzekerheden die mijn mooie gevoel flink liet wankelen, met de grootste angst om zwanger worden wel zal lukken. Rond mijn 18e heb ik verschillende onderzoeken gehad, omdat ik niet menstrueerde. En geen menstruatie is geen zwangerschap. Het onderzoek wees uit ik een hormoon tekort had, waardoor de eisprong uit bleef. Zorg voor later. Want zwanger worden was toen nog ver. Maar de angst dat het moeilijk zal lukken heeft mijn hoofd nooit verlaten.

De andere onzekerheden konden we gelukkig met "ja" beantwoorden en daarom spiraal eruit en we gaan het zien. Ik ben er klaar voor en mijn lief ook.

Nadat de voorbehoedshormonen mijn lichaam hadden verlaten werd ik helaas herenigd met mijn onregelmatige cyclus. Er was gelukkig wel een cyclus aanwezig, alleen hoe het verliep was geen pijl op te trekken. Na een menstruatie van 9 dagen bloedverlies en weken met pijnlijke borsten heb ik de dokter voor advies gebeld. Ik werd ingepland voor een afspraak om de situatie te bespreken.

Een dag voor de afspraak lukte het ineens niet om mijn ontbijt binnen te houden. Net op tijd haalde ik de wasbak en gooide alles eruit. "Ik had toch niets verkeerds gegeten of een buikgriep te pakken?" Tot er ook wat belletjes gingen rinkelen.

Een ritje naar de kruidvat leek mij niet overbodig. Daar aangekomen werd ik blootgesteld aan een tal van zwangerschapstesten. Het huismerk leek mij het meest geschikt voor een eerste poging en zo ging ik met een basic test naar huis. Op de WC bleek het allemaal wat minder basic. Plassen in een plastic bekertje is voor een vrouw geen makkelijk kunstje.

Nadat ik zorgvuldig 5 druppels binnen de lijntjes van de test heb laten vallen is het alleen nog afwachten. 5 minuten volgens de beschrijving. De test kreeg een veilige plek om rustig zijn werk te doen en ik richtte mij op het opruimen van dit experiment. Na een minuut rolde mijn ogen toch even richting het witte staafje. De test vlakjes waren gevuld en naast het toetsingsraampje verscheen een roze streep. Mijn hart had een razend snel tempo aangenomen en voelde ik door heel mijn borstkast gaan terwijl ik naar twee verschijnende strepen keek. De strepen waren roze en werden steeds donkerder.

Gehaast pakte ik de handleiding. Had ik het wel goed gelezen? Een simpele beschrijving met plaatjes. Twee strepen betekent positief. Ik ben zwanger! Ben ik zwanger?

Mijn lief aan de lijn kon niet praten van geluk. We did it! Toch? We konden het eigenlijk niet geloven. "Ga terug naar de winkel en haal nog wat van die testen van een ander merk" hoorde ik aan de andere kant van de lijn. Een half uur later belde ik hem terug. "Ik heb weer twee strepen, we zijn echt zwanger!"

Het duurde een eeuwigheid voor hij thuis van werk was. Na uren kriebels in mijn buik en een oneindige glimlach op mijn gezicht, kon ik de vreugde eindelijk echt met hem delen. Trots liet ik hem de testen zien. Er volgde een avond knuffelen van geluk. Wat is het onbeschrijfelijk heerlijk om zwanger te zijn!