Ook ik heb nesteldrang blog Scarlett

Oh my god. Ik dacht altijd dat ‘Nesteldrang’ een fabeltje was als het ging over zwangerschapsverhalen. Nesteldrang overkomt toch alleen een typisch soort vrouwen die al stressen om alles en dan ook nog eens zogenaamd ‘nesteldrang’ hebben?

Ook wel een excuus om als een doorgeslagen (met weinig slaap) gek je huis continu te willen boenen en alles netjes te willen hebben.

Laten we niet beginnen over hoe snel deze control freaks de babykamer, en überhaupt spulletjes voor de baby, al in orde willen hebben. Of al na 2 dagen zwanger te zijn een naam weten, welke sport het kind gaat doen en beweren te weten dat ze een jongetje of meisje krijgen…

Nou, ik moet er toch écht wel een beetje heel erg aan geloven: ook ik heb nesteldrang!

Het is gelukkig (nog) niet zo erg dat ik de hele dag wil strijken. Bah, ik haat strijken! Of dat ik de hele dag m'n huisje in de sop gooi. Maar ik wil gewoon alle zaakjes op orde hebben en de dingen MOETEN gedaan worden. Ook wil ik gewoon dat ik alle nodige spullen voor m'n baby in huis heb en dat de babykamer netjes is.

Mijn vriend verklaart me dus heel vaak voor gek, terwijl ik soms ook kleine nesteldrang verschijnselen bij hem tevoorschijn zien komen. Meneer vindt het volgens mij allemaal nog een beetje spannend. Snap ik wel. Want die baby komt straks ERGENS uit en zoals Ariel van Jochem Meijer zou zeggen: "Wie zet hem in elkaar daaaan?!" Dat heeft mijn vriend een beetje. Wel heel schattig hoor.

Meneer is namelijk 2 meter nog wat, ik ietsjes meer dan de helft daarvan hihi, en dat staat dan zo ongemakkelijk heen en weer te schuiven in de babykamer. Laatst hebben we een kledingsetje gemaakt en mijn vriend schrok zich wezenloos van de termen: 'Romper', 'Sudocreme', 'Luieruitslag', 'Luiers', 'Spuitluiers' en ik kan zo nog wel even doorgaan. Maar ik heb hem gekalmeerd, dat komt goed. En zo niet… dan komt het ook gewoon goed. Nee, ik ben niet echt goed in iemand gerust stellen.

Onze babykamer heb ik nu, denk ik, al zo'n 3 keer veranderd. Maar ja, vind je het gek?! Het is je eerste kindje en je hebt GEEN IDEE hoe het moet; wat is nou logisch; is het handig of praktisch?!

En dan heb je van die "leuke" babyroom tours die je op YouTube voorbij ziet komen wat mij alleen maar gekker maakt. Of van die opdringerige tips van mensen waar je dus écht niet op zit te wachten (laat ik nou maar niet beginnen over mensen die continu ongevraagd aan je buik zitten).

Sowieso hebben mijn vriend en ik wel een beetje schijt aan adviezen van anderen. We zijn nogal eigenwijs, wat soms voor leuk vermaak voor buitenstaanders zorgt als wij weer een discussie hebben.

Maar in ieder geval; zodra iemand al een beetje opdringerig overkomt zijn wij net als een schildpad in gevaar: We gaan in ons schild en je kan schreeuwen, gooien of het volkslied achterstevoren zingen. We horen je niet en trekken ons er lekker niks van aan.

Sowieso heb ik de hele nare eigenschap wanneer iemand mij maar een béétje pusht, dat ik dan gelijk nee zeg. Of als iedereen kiest voor geel dan kiest madame, ik dus, hartstikke koppig voor rood. Voor de rest ben ik wel een heel gezellig persoon hoor hihi!

Toen wij voorbij de 12 weken periode waren, hebben wij een thema afgesproken voor onze babykamer. Mijn vriend en ik wilden namelijk de kamer niet echt typisch meisjesachtig of jongensachtig, maar een beetje unisex houden. Het werd uiteindelijk het thema… *tromgeroffel* Jungle!

We hebben toen de babykamer voor de helft licht groen geverfd en de andere helft wit gelaten. Daarna zijn we gaan kijken voor leuke meubeltjes bij de Baby-Dump en we hebben gekozen voor de donkere versie van de serie Lyon.

Nadat we (kuch, kuch. Mijn vriend. Ik keek toe) alles in elkaar hebben gezet zijn we netjes gaan wachten tot we wisten wat het geslacht zou worden. En het werd een… *tromgeroffel* een meisje! Mijn vriend en ik hadden al afgesproken dat we zodra we het geslacht wisten zouden gaan shoppen in Amsterdam. Dat hebben we ook zeker gedaan!

Maar toen kwam de ellende: Hoe. Richt. Je. Een. Commode. In?!

Vanaf dat moment tot nu heb ik het 3 keer veranderd en me gek laten maken door al die video’s op YouTube en tips die er op internet staan. Nu heb ik dus (denk ik?!) een definitieve indeling van de commode.

Het moest sowieso praktisch zijn had ik begrepen van verschillende mama's om mij heen. Ik ga je niet foto's laten zien hoe ik het heb of een uitgebreide lijst geven hoe wij het hebben. Maar ik heb wel wat tips uit eigen ervaring:

• Laat je niet gek maken door een bemoeizuchtig familielid of vriend of kennis. Je moet het zelf ondervinden wat het beste bij je past.
• Houd rekening er mee als je links-/rechtshandig bent waar je de meest gebruikte spulletjes legt (lees: luiers, billendoekjes, verzorgingsspulletjes).
• Richt de lades van de commode van boven naar beneden in met wat je het MEEST gebruikt.

Wij hebben trouwens alle kleertjes, op rompers en sokjes na, gewoon in de kledingkast gehangen. Want daar is een kledingkast voor lijkt me.

Ook kreeg ik een tip van een vriendin die pas is bevallen: Leg, voordat je je baby’tje uit bed haalt of de avond van te voren, de kleertjes klaar die je je baby’tje aan wilt doen. Dat scheelt een hoop heen en weer lopen!

Nesteldrang in bedwang houden

Nu is het dus een kwestie van mijn nesteldrang in bedwang houden, wat me soms aardig goed af gaat. Alleen zodra ik weet dat er bepaalde afspraken zijn of dingen gedaan moeten worden, ben ik onrustig. En dan ben ik ook pas rustig zodra het allemaal gedaan is.

Nu maar hopen dat ik niet straks met 35 weken ineens spontaan de ramen ga lappen of spontaan mijn stoffen bank wil gaan strijken, want 1: ik haat strijken en 2: ik heb geen strijkplank. Ik ben ook niet van plan om die te gaan kopen hihi.

Dat was mijn frustratie over nesteldrang en de babykamer stress met name de commode indeling. Heerlijk om het zo van je af te kunnen schrijven! Kus