Afscheid nemen bestaat niet

Wat een verdriet. Wat doet dit pijn. Weg wens. Weg droom. Weg hoop. Wat voel je je alleen, met een gebroken hart. Allerlei gedachten en vragen spoken door mijn hoofd. Wat heb ik verkeerd gedaan? Waarom? Ligt het aan mij? Zie je, ik had niet moeten sporten of dat taartje niet moeten eten. Allemaal bullshit natuurlijk. Ook dit is de natuur.

Blijkbaar was er toch iets misgegaan in het prille begin. En het duurde even, ik was echt ontroostbaar en gebroken, maar daarna heel langzaam begreep ik het beter. Deze beeb was niet meant-to-be.

Het ging bij mij vrij snel, en thank God, vanzelf. Medicatie (opwekken) of curettage (operatief verwijderen) vond ik super heftig en eng klinken. Onnatuurlijk. Het was een emotionele achtbaan, maar ik hervond hierdoor wel het vertrouwen terug in mijn lichaam. Wat hopelijk weer gauw de oude wordt.

Weet je wat ik nog het ergste vond? De reclames op je social media. Een bekend kinderwagenmerk: “New year, new baby.” Serieus!?

Vrouwen mét succesvol nageslacht in een kinderwagen voor je in de rij bij de kassa, uitgebreid kletsend over die nieuwe Prénatal in het centrum. Au!

De wachtruimte vol blije mommy to be’s, terwijl jij wacht op die check of je baarmoeder wel volledig leeg is. Au.

En misschien nog wel het allerergste vond ik die hormonen in je lijf die doodleuk de memo gemist hadden en nog doen alsof er niks aan de hand is. Je nog allerlei kwaaltjes hebt.

Ik heb even getwijfeld of ik dit hoofdstuk van mijn avontuur ook met jullie wilde delen. Het is nou eenmaal niet een hoofdstuk welke ik had verwacht. Gehoopt nooit mee te hoeven maken, laat staan bij je allereerste zwangerschap ever. Dat leren ze je niet bij biologie! Dat de kans dus net zo groot is dat het misgaat als dat het goed gaat in het prille begin.

Maar omdat het therapeutisch voor mij werkt, er al een taboe op heerst (why?!) en juist omdat ik mijn hele verhaal wil delen die al verre van normaal of traditioneel is met iedereen die het maar wilt horen. Dit is daarom voor iedereen die hetzelfde avontuur is / zijn aangegaan. Dit is voor iedereen die misschien nog aan het prille begin staat / staan. Dit is voor iedereen die hetzelfde meemaakt of heeft meegemaakt. Ik denk aan jullie, wens jullie alle geluk en geef de moed niet op! Girlpower!