De termijnecho en de donderwolk

Op de kop 12 weken ver hadden we een afspraak in het ziekenhuis (bij een nieuwe gynaecoloog) voor de termijnecho en de nipt test. We bevonden ons ondertussen middenin het coronavirus. Niemand mocht het huis nog verlaten, enkel voor essentiële verplaatsingen. Omdat elke dokter nodig is in ons land, zijn alle afspraken in de ziekenhuis automatisch geannuleerd, tenzij het ziekenhuis je zelf opbelt.

Ongeveer 2 dagen voor de afspraak kregen we het verlossende telefoontje. Onze gekozen gynaecoloog was wel niet beschikbaar, maar we konden wel herpland worden met een andere gynaecoloog. In tijden van corona moet je niet moeilijk doen en blij zijn dat je al mag gaan!

Nog geen 24 uur voor onze afspraak bij de gynaecoloog kreeg ik licht bloedverlies. We zochten samen enkele dingen op op het internet. We waren er ons van bewust dat dit geen goed teken kon zijn, maar in 50% van de gevallen is bloedverlies gewoon onschuldig. We vonden ook ergens terug dat wanneer je last krijgt van buikkrampen, dat het dan een probleem kon worden. Niets aan de hand dus!

Later die avond kreeg ik wel last van lichte buikkrampen. Ik dacht dat het een soort placebo-effect was, het zat gewoon in mijn hoofd! Diezelfde nacht en ochtend werden het echter zware buikkrampen. Het bloedverlies was de ene keer al wat meer dan de andere keer. De hele voormiddag heb ik van de pijn in de zetel gelegen, totdat ik plots voelde dat het verkeerd ging. Een hele plas bloed overviel me!

Gelukkig hadden we binnen enkele uren onze afspraak, want dit beangstigde ons toch wel. Maar we wilden natuurlijk ook niet direct panikeren. We kwamen aan in het ziekenhuis en meldden ons aan. Gezien de coronacrisis, mocht alleen de patiënt het gebouw betreden. Ik moest mijn man dus in het ongewisse beneden achterlaten op een bankje, waar hij 45 minuten eenzaam heeft gewacht op enig nieuws.