Ronde 3 - Moeilijke tijd en vervelende reactie van collega

Ronde 3. We beginnen het parcours te kennen… 2 follikels van 17 en 22mm. Aangezien ik al elke keer 2 follikels had, bleef de gynaecoloog aanhalen dat we rekening moesten houden met een tweeling. Beter 2 dan geen denk ik dan. Maar ook hier sloeg het noodlot toe. Na de echo werd ik ziek. Griep. Hier bleek dat 1 hormonenkuur inderdaad meeviel qua bijwerkingen maar na 3 kuren het een pak zwaarder begint te worden.

De huisarts waarschuwde me dat ik niet direct genezen zou zijn, de hormonen hadden mijn lijf uitgeput, het was vermoeid. 10 dagen ben ik ziek geweest. Met 6 dagen koorts in bed. Ik kon met moeite de trap, mijn conditie betekende niets meer. De pregnylspuit moest ik zetten onder koorts en de betrekkingen… Ah ja daar heb je op dat moment absoluut geen zin in, maar wat moet dat moet. Het lukte ons toch enkele keren… maar op het einde van de rit leek ook dit allemaal voor niets te zijn.

Eens terug op krachten en terug op school… nog verzwakt en snel moe met het verse nieuws dat het niks ging worden… kreeg ik het weer aan de stok met een collega die sarcastisch de opmerking maakte dat ik niet moe kon zijn, ik had nog niets gedaan en zij had net een zware turnles gehad. Deze collega die mij elke morgen letterlijk een schouderklopje geeft en zegt “het komt wel goed”. Alsof ik daar elke dag de focus op wil leggen.

Ik zei haar dat zij het eens moest doen, zo lang ziek zijn en dan terug voltijds erin vliegen met enkele afwezige collega’s, waardoor de werkdruk alleen maar hoger werd. Drie keer heeft ze mij hierover aangesproken. Dat ze geschrokken was van mijn reactie en dat ik eens dringend moest gaan nadenken over mijn eigen rustgevoel en welzijn, en dat ik een keuze moest maken over wat ik ga doen. Wat? Heb ik een keuze? Ligt het aan mij? Moet ik iets doen? Welke keuze heb ik?!?