Kind van de wind

Vroeger als kind vond ik het heerlijk om tegen de wind in te fietsen. Het liefst met striemende regen in het gezicht en jachtige luchten om me heen. Niemand om me heen deelde die liefde helaas. Ik vond mezelf weleens raar, want wie houdt er nu van wind en regen?

Het kwartje viel pas toen ik later molenaar werd en daarbij mijn partner ontmoette. Een kind van de wind was hij. Opgegroeid op de molen, het vak met de paplepel ingegoten. Alles en iedereen bestond uit molens en molenaars, wat voelde ik me thuis! Wind door je haren voelen, kennis van het weer hebben. We voelen het beiden in ons lijf als er vuur in de lucht zit (onweer). Soms vraag ik me weleens af, zal ons kind dat later ook hebben? Zal het een buitenkind zijn? Een kind van de wind?

22 weken zwanger ben ik nu, het bedienen van de molen wordt me langzaamaan wat zwaarder. Het ‘kruien’ of het omzetten van de molen op de wind, gaat niet meer zo snel als voorheen en vooral bij het trappenlopen ben ik snel buiten adem. Gelukkig kan ik vaak mijn werkzaamheden op mijn eigen tempo aanpakken. Als ik inschat dat het weer te ruig wordt, kan ik werk overlaten aan de mannen of ik laat de molen even voor wat het is. Als afwisseling voor het zware werk kan ik de vele toeristen die de molen aandoen uitleg geven. Af en toe komt er zelfs een schoolklas langs. Als ze met zijn vieren tegelijk de molen aan het grote kruiwiel staan te trekken om zo te proberen de molen te kruien, roept er vaak een met veel verbazing “doe JIJ dit in je eentje?!”. “Ja, in mijn eentje” antwoord ik dan “zelfs nu ik 5 maanden zwanger ben.”

Op onbewaakte momenten pieker ik weleens over het werken en het zwanger zijn. Mijn werk is altijd wel zwaar geweest, hoe lang zal ik het vol kunnen houden? Tot wanneer werken vrouwen eigenlijk als ze zwanger zijn? Collega’s en vriendinnen vertellen me verschillende verhalen, de een was al bevallen nog voor haar verlof begon, de ander heeft tot het einde toe gewerkt. Hoe zal het mij vergaan?

Laatst kwamen we met een aantal vrouwelijke molenaars samen om ervaringen uit te wisselen. De meesten stopten met het werken na de bevalling en hebben het na een aantal jaren weer opgepakt. Zelf wil ik wel de molen blijven draaien, maar hoe zal ik het straks doen als de baby er eenmaal is? Zal ik het fysiek nog kunnen? Op zich heb ik een beroep waarbij het kind meekan, maar een echte veilige plek is een molen natuurlijk niet. Gelukkig is mijn partner ook molenaar, daardoor kun je beide een oogje in het zeil houden. Al zal de werkelijkheid ongetwijfeld anders zijn dan ik me nu van tevoren voorstel.

Hoe zal ons kind het later beleven, zo opgroeien op en rond de molen? Zal het vak in het bloed zitten? Zal het zo van de wind leven als wij?