Dit bevallingsverhaal durf je te lezen

Het is al een tijdje geleden dat ik gepost heb, maar dat heeft een goede reden! Ik ben namelijk 4 weken geleden bevallen van een prachtzoon, Lando! In deze post zal ik het hebben over de bevalling.

In de nacht van 13 op 14 oktober heb ik de eerste weeën gehad. Deze waren nog niet zo pijnlijk, maar kwamen wel om de 10 minuten. Tegen de ochtend was de regelmaat er terug uit en had ik zo af en toe een wee, maar ik dacht 'dit zijn zeker de oefenweeën'. Ik heb 14 oktober gewoon nog allerlei dingen gedaan, naar de winkel geweest, koffietje gaan drinken met een vriendin en in de avond bij mijn schoonouders gaan eten.

Na het eten merkte ik dat de weeën terug regelmatiger kwamen, om de 15 minuten ongeveer en ook werden ze alsmaar pijnlijker. Dus zijn we naar huis gegaan, heb ik me in bed gelegd, maar slapen zat er niet meer in. Van 00u00 tot 01u00 kwamen de weeën om de 5 minuten en was de pijn enorm toegenomen. Tijd om naar het ziekenhuis te vertrekken dus. Om 01u30 zijn we er aangekomen en hebben ze me aan de monitor gelegd. Na 45 minuten kwamen ze terug en hebben ze gecontroleerd of ik opening had en toen kwam het nieuws dat ik 3 centimeter had en dus mocht blijven om te bevallen! Wow, dat was even een heel raar, mooi, verwarrend, overweldigend moment! Over een paar uur gingen we eindelijk onze kleine held ontmoeten!

De ontsluiting bleef vlot gaan, maar de weeën werden uiteindelijk toch wat te pijnlijk voor mij. Ik heb dus een epidurale verdoving gevraagd. Hiermee hadden ze wat problemen om deze te plaatsen, hoe dat kwam wist de dokter zelf niet, maar uiteindelijk is het gelukt en begon de pijn snel af te nemen. Dankzij de epidurale heb ik toch nog even wat kunnen rusten. Rond 07u00 ongeveer bleef ik lang hangen op 7 centimeter en hebben ze de vliezen gebroken om het terug wat op gang te krijgen. Dit heeft zijn effect niet gemist want rond 10u00 was het dan zover, 10 centimeter en persweeën! Het was zover, ze brachten me naar de verloskamer!

In de verloskamer zelf ging het er heel relaxed aan toe. Hoewel ik alles in een 'waas' heb beleefd was het echt genieten! Ik had nog steeds de verdoving waardoor ik niet veel pijn heb ervaren. Ik heb de persweeën wel gevoeld, maar ik kan niet zeggen dat die ondragelijk waren. Ook het persen en de geboorte zelf heb ik niet als 'pijnlijk' ervaren, maar echt als een prachtig moment! Ik zou het zo opnieuw willen doen! Om 10u35 was de grote moment er, onze zoon was er! Met zijn 2 kilo 700 en slechts 46 centimeter een kleintje, maar hij was perfect gezond en in orde! Dan kon het genieten beginnen!

In mijn volgende post zal ik het hebben over de kraamperiode! Aan alle toekomstige mama's nog even dit: je moet absoluut geen bang hebben voor de bevalling, het is echt een prachtige moment!