Goede voornemens deze zwangerschap en de harde realiteit

Als ik aan mijn eerste zwangerschap van 14 jaar gelden terugdenk, dan heb ik er gemengde gevoelens bij. Ten eerste herinner ik me weer hoe bijzonder het is dat je al in je buik een band met je ongeboren kindje kan opbouwen. Vanaf dat moment staat alles in het teken van de toekomst van je kindje en dat je er het beste voor wilt. Aan de andere kant weet ik ook nog goed hoe zwaar het was.

Natuurlijk, ik ben als jong meisje zwanger te zijn niet echt warm door mijn omgeving opgenomen en ik had toen al het gevoel dat ik extra mijn best moest doen om te laten blijken dat ik een goede moeder ben. Bovendien had ik het ook lichamelijk best zwaar. Ik heb me daarom voorgenomen om deze keer alles anders te doen en heb een aantal voornemens.

Bij mijn eerste zwangerschap ben ik in totaal 30 kg aangekomen. Op een lengte van 157 cm is dat behoorlijk veel. Vrienden en familieleden vinden het nog steeds hilarisch dat ik de Nutella zo uit de pot heb gegeten. Überhaupt was chocola mijn beste vriend. Om geld te sparen hebben wij bijna dagelijks pasta met tomatensaus gegeten – de babyuitzet was immers duur. Aan lichaamsbeweging heb ik verder niet gedaan. De enige keren dat ik liep was naar en van het metrostation. Het is dus niet verrassend dat er zo veel kilo’s bijkwamen.

Dat leidde er dan toe dat ik al in de zesde maand echt geen conditie meer had en moeite had met langer lopen. Wat ook zeker invloed op mijn conditie had, was dat ik voor de zwangerschap echt veel had gerookt. Zeker een pakje per dag. Onder de gegeven omstandigheden was het ook niet makkelijk om te stoppen. Ik wist dat het voor mijn baby ongezond is om met roken verder te gaan.

Ik wilde ook heel graag borstvoeding geven, wat ik niet had gedaan als ik dan nog had gerookt. Daarom ging ik mijn dagelijkse hoeveelheid sigaretten inperken. Nog maar 5 stuks per dag heb ik me toegestaan en later ben ik overgestapt naar een merk dat het minst teer in de sigaretten had. Twee maanden voor de bevalling is het me dan gelukt om helemaal te stoppen met roken.

Dit is dus echt een horrorscenario voor mij en ik wil kost wat kost verhinderen dat ik er weer zo slecht aan toe ben met deze zwangerschap. Daarom heb ik me een aantal dingen voorgenomen. Ten eerste wil ik mijn voedingspatroon zoals voor de zwangerschap zo goed mogelijk aanhouden. Al in mijn eerste blog heb ik geschreven dat ik vanwege artritis psoriatica een strenge dieet volg.

Ten tweede wil ik blijven sporten. Ik heb jarenlang aan Yoga gedaan, maar afgelopen jaar ben ik begonnen met hardlopen. Na een blessure eerder dit jaar moest ik daar tijdelijk mee stoppen en ben ik nu op een sportschool.

Nou, nu komen we dan maar tot de realiteit: Sporten gaat nog behoorlijk goed. Ik weet dat ik pas in de middag te kampen heb met vermoeidheid, dus ga ik al voor het lunchen sporten. Het kost wel veel meer kracht. Ik doe een half uur cardio (cross trainer) en daarna verschillende spieroefeningen. Omdat ik met de cross trainer ben begonnen ter compensatie van het hardlopen, heb ik dat eerst ook best fanatiek gedaan. Met sprintjes heb ik mijn conditie opgebouwd.

Nu ik zwanger ben, heb ik het training aangepast. Ik probeer meer constant te lopen (dus ongeveer hetzelfde aantal stappen per minuut) en mijn hartslag niet boven de 170 te laten komen (onder andere met ademhalingstechnieken). Dit doe ik met het oog op de bevalling, waar je ook een constante conditie nodig hebt. Ook al kost het soms veel overwinning om te gaan sporten, ik dwing me toch twee keer per week om te gaan. Desnoods met een beetje aangepast programma.

Eten daarentegen valt best tegen. Dierlijke eiwitten en eenvoudige koolhydraten hebben grote impact op de artritis. Voor de zwangerschap heb ik in de ochtend muesli met fruit en amandelmelk gegeten. In de middag dan meestal een salade met wisselende groente en in de avond de ene keer iets met groente (bv ovenschotel) en de andere dag een glutenvrije pizza of iets dergelijks.

Vlees at ik nog één keer per week en ook vis was in mijn wekelijks eetprogramma. Het laatste wat ik wil, is dat ik tijdens de zwangerschap weer problemen met mijn gewrichten krijg. En ik voel me met dit soort eten gewoon ook echt goed. Daarom wilde ik zo ook verder eten.

Dan kwam de misselijkheid. Ongeveer een week geleden begon het dat ik de hele dag door misselijk was. Ik moest gelukkig niet overgeven, maar ik moest ook niet aan eten denken. Tegelijkertijd had ik honger. Boodschappen doen was echt een marteling. Al bij de gedachte aan groente eten of een salade, werd ik beroerd. Om toch iets binnen te krijgen, heb ik dus gewoon in mijn gedachte doorgespeeld wat ik zou kunnen eten zonder dat ik er een misselijk gevoel bij kreeg en dat heb ik dan gegeten. Hoe moet het anders zijn: mijn lichaam wilde pasta, pizza, pannenkoeken, brood. Op zich is dat geen probleem, want dat is ook alles glutenvrij beschikbaar, maar zonder groenten erbij kan ik dat niet lang volhouden.

Na een paar dagen had ik dan ook verstopping. Ook door meer fruit te eten kon ik dat niet verhelpen (want ja, ook zoetigheid staat hoog op de lijst met cravings, maar daar zijn gelukkig gezonde alternatieven voor de Nutella). Daarom ging ik maar googelen wat dat kan betekenen als je juist in ongezonde dingen zin hebt, want gek is het toch van je lichaam. Immers zou hij toch voor de baby alleen gezonde dingen mogen willen!!!

Daar kwam ik op een site terecht met een tabel waarin cravings worden vertaald naar de behoefte in je lichaam en wat er voor alternatieven voor zijn. Verrassend genoeg staat bij brood & co. dat je lichaam eigenlijk eiwitten nodig heeft. Na nog een beetje meer recherche kwam ik bij de aanbevelingen voor dagelijkse inname van eiwitten. Als je niet zwanger bent heb je volgens deze site 0,8 mg eiwitten per kg nodig en als je zwanger bent 1,1 mg eiwitten per kg. Ik zou dus 60 mg eiwitten per dag moeten binnen krijgen.

Maar daar kwam ik nooit aan toe! Wel heb ik vaak linzen, kikkererwten en ook eens geiten- en schaapmelkproducten gegeten, maar niet dagelijks. Toen ik dat heb gelezen, heb ik meteen kwark en vlees gekocht, maar dan nog wordt het moeilijk om de aanbevolen hoeveelheid binnen te krijgen. Daarnaast merkte ik dat het toch weer invloed had op mijn maag/ darmen en de ontstekingsreactie in een van mijn vingers kwam weer op gang. Het is dus geen oplossing voor mij om gewoon tijdens de zwangerschap elke dag een stukje steak te eten. Wel is mijn misselijkheid zo goed als verdwenen.

Ik ben daarom nu druk bezig met uitzoeken wat ik het beste zou kunnen eten. Bij een grotere supermarkt bij ons in de buurt hebben ze kwark en yoghurt van geitenmelk*. Dat ga ik nu proberen. In plaats van amandelmelk neem ik nu sojamelk in mijn muesli (heeft bijna zoveel eiwitten als gewone melk), vanmiddag eet ik een komkommersoep met geitenkwark en eet daarbij een rijstwafel met geitensmeerkaas en een plakje kipfilet (kip is overigens minder ontstekingsbevorderend dan rood vlees). Pinda’s hebben ook veel eiwitten, dat wordt dan mijn tussendoortje. Vandaag ga ik dan ook nog lekkere gerookte tofu kopen voor het avondeten.

Misschien kom ik ook zo nog niet helemaal aan 60 mg eiwitten per dag, maar het is al beter dan daarvoor. Het blijft voor mij zeker nog de volgende maanden puzzelen met eten. Toch probeer ik mijn voornemen waar te maken en goed voor me te zorgen zodat ik deze zwangerschap fit blijf en er volledig van mijn baby in mijn buik kan genieten!

*Producten van geiten- en schaapmelk zijn dierlijke eiwitten, maar over het algemeen minder ontstekingsbevorderend dan koemelk. Ik zelf heb me er niet zo zeer mee bezig gehouden, waarom dat zo is, maar is er iemand die dat precies zou moeten/willen weten, geef ik graag bronnen verder.