De eerste tekenen van de zwangerschap

In mei konden wij voor het eerst gaan proberen zwanger te worden. Daar heb ik echt naar uitgekeken. Ten eerste omdat het toch een beetje onzeker was of ik zonder medicijnen zou kunnen (ik heb Artritis psoriatica, zie mijn vorige blog) en daarnaast hebben wij de afgelopen maanden het er al zo vaak over gehad.

Wij hebben al vroeg mijn dochter betrokken bij onze plannen, want een baby heeft natuurlijk ook enorm veel impact op haar. Op haar leeftijd (14 jaar) zou het ook niet zo prettig zijn om haar ineens met een baby te verrassen. Op 7 mei was de eerste dag van mijn ongesteldheid. Ik ben al jaren bezig met natuurlijke familieplanning, omdat ik niet tegen de pil kon. Daarom was ik al goed bekend met het temperatuur meten en andere tekens van mijn cyclus in de gaten te houden. Dat alles houd ik in een app bij.

Mijn cyclus varieert van 26 tot 36 dagen, maar dat is dus geen probleem als je alles goed aanvoelt aan je lichaam. Op dag 12/13 van mijn cyclus voelde ik dan mijn eisprong. Lekker in het weekend, wat wel heel ontspannen was. Precies een week later voelde ik bij het bbq’en ineens steken. Daar wist ik al wat dat betekende. Ook de volgende dag nog steeds af en toe steken en de dagen erna zo’n menstruatieachtig gevoel in mijn onderbuik en zonder gekkigheid: mijn buik begon al te groeien!!! Mijn broek voelde onaangenaam en sindsdien draag ik de meeste tijd jurken. Na 5 dagen heb ik besloten om toch maar foliumzuur te slikken (ik durfde niet eerder foliumzuur te nemen, omdat ik niet wist welke impact dat op de artritis kon hebben).

Op dag 27 van mijn cyclus hebben wij dan een zwangerschapstest gedaan. Eigenlijk wilden wij lekker uitslapen, maar ik moest om zeven uur echt nodig naar toilet. Daarom maar mijn man wakker gemaakt, dat ik nu de zwangerschapstest zou gaan doen. De avond daarvoor had ik al een potje klaargezet voor de plas – staafje erin en een doekje omgewikkeld dat we de drie minuten ongestoord zouden kunnen wachten – en terug in bed gekropen met de test.

Na drie lange minuten konden wij dan eindelijk gaan kijken: NIET zwanger. Niet dat ik teleurgesteld was, maar meer verrast. Ik was toch eigenlijk wel zeker met wat ik alles voelde. Juist de dag ervoor begonnen namelijk ook mijn borsten gespannen te voelen. Mijn man: ja, maar er is ook geen streepje in het controlevenster. Een beetje gevloekt vanwege een kapotte dure clearblue test. Maar ik had er twee. Dus weer terug naar de badkamer – staafje erin – deksel erop – doekje omgewikkeld en terug naar bed.

Weer drie minuten wachten. Nu al niet meer zo romantisch als de eerste keer. En dan eindelijk het doekje eraf halen om af te kunnen lezen: NIET zwanger. En weer geen streepje in het controlevenster. Nou, zou ik dan misschien iets verkeerd hebben gedaan? Weer naar de badkamer om de eerste test uit de afvalemmer te halen. Terwijl ik terug loop – deze keer zonder doek en de test anders gehouden – loopt de vloeistof de test binnen.

Nog voordat ik weer in de slaapkamer was heb ik een dikke vette PLUS gezien. Ook mijn man had intussen door wat mis ging en had ook een positieve test in zijn handen. Ja, dat is dus weer wat voor ons. Maar dat maakte het ook weer bijzonder. Na even geknuffel meteen naar mijn dochter gegaan om haar het nieuws te vertellen.

Ik gaf haar een kusje, zei dat ik van haar hield en dat ik zwanger ben. Met halfopen ogen me aangekeken en stevig omhelst. Maar ze bleef lekker in haar bed liggen. Wat heb ik verwacht… een puber om zeven uur wakker te maken – maakt niet uit met welke reden – wordt je niet in dank afgenomen. Ik ging weer naast mijn man liggen en erover praten wat dit nu gaat betekenen. Wij waren toch allebei heel erg verrast dat het zo snel ging. Over een maand ga ik voor een drieweekse cursus naar Londen en het lijkt mij best pittig om dit in het eerste trimester te gaan doen. Bovendien schrijf ik in november mijn scriptie, welke in januari af moet zijn. Met een uitgerekende datum van begin februari wordt het wel spannend of ik dat voor elkaar krijg.

Aan de andere kant ben ik ook heel erg opgelucht. Dat wij niet lang hoeven proberen, dat het minder onzeker is of wij nog een gezinslid erbij krijgen of niet, dat wij weten dat ik nog zwanger kan worden en blijkbaar ook met het zaad van mijn man alles goed is. En het voelt daardoor een beetje zo alsof het ook echt zo moest zijn, alsof wij vier horen te zijn!

Mijn dochter kwam na een kwartiertje toch ook maar lekker bij ons liggen. Ik merkte al dat ze het er een beetje moeilijk mee had. Gedurende de dag was zij heel stil en had bijna niet over het onderwerp baby gesproken. Daarom vroeg ik haar of zij in de middag even met mij een zwangerschapsdagboek zou willen zoeken. Wij hebben een heel mooie gevonden van thuismusje.

En zij had het idee om er ook eentje te gaan maken. In tegenstelling tot de mijne, één voor de baby. Deze dag was een markt bij ons in de winkelstraat en daarom waren ook de winkels geopend. Bij de HEMA heeft zij een leuke fotoboek gevonden (gaat erom dat het lege bladzijdes zijn) en thuis is ze meteen begonnen met de eerste bladzijde. Het hielp haar om daarmee bezig te zijn en haar gevoelens te verwerken. Daarmee werd het weer iets van ons drie!