Een dag in mijn zwangerschap deel 2

Bekijk voor het begin van mijn dag de blog hiervoor.

14:45 uur: De Verloskundige. Het is een praktijk met 4 verloskundigen. Ze zijn alle helemaal aardig en vandaag ben ik dan ter controle bij de laatste van de 4 – nu ken ik ze allemaal. Op de vraag hoe het met mij gaat, antwoord ik: “Eigenlijk mag ik niet klagen, ik ben alleen heel erg moe. Dat ben ik al de hele zwangerschap.”
Of ik ook genoeg rust neem? “Oh ja, ik word thuis echt helemaal ontzien en mijn studie kan ik zelf indelen.”
Wil je meedoen aan een onderzoek over medicijngebruik tijdens de zwangerschap? “Dat wil ik heel graag!”

Bij de laatste controle vertelde ik dat mijn artritis weer ondragelijk is geworden en in daarom weer curcumine slik. Daarom gingen zij voor mij controleren wat erover bekend is. Dat hebben zij gedaan bij pREGnant (www.pregnant.nl) en zij hebben het voor mij veilig bevonden. Dat was toch een geruststelling. En deze instelling stelde vraaglijsten op voor zwangere vrouwen over ziektes en medicijnen, die men online kan invullen. De gewonnen informatie gebruiken zij dan weer om andere zwangere vrouwen te informeren.

Daarna heeft zij mijn buik gevoeld. De baby ligt nu in een onvolledige stuit. Ik was er heel erg verbaasd over en zij heeft het mij laten voelen. Dat verklaart wel waarom bijvoorbeeld het veters strikken makkelijker gaat op dit moment. Ik heb gewoon meer ruimte in mijn bekken. Maar in de buurt van mijn ribben raakt de ruimte langzaam op. En waarschijnlijk word ik daarom na het eten misselijk, omdat de baby met zijn hoofd tegen mijn maag drukt. Wij maken een nieuwe afspraak over drie weken. Dan krijg ik informatie over het geboorteplan dat wij daarna gaan bespreken en ik moet tussendoor bloed prikken.

15:30 uur: Weer thuis. Ik ga nog even een reep nakd eten en dan weer aan de slag op mijn laptop. Ik krijg de laatste uren nog best veel gedaan. Tussendoor komt mijn dochter naar huis. Lekker even bijkletsen en ja hoor: ruzie maken over de dansles. Ze heeft het druk en moet leren en heeft daarom geen tijd naar de les te gaan. Zoals elke puber beweegt zij veel te weinig, waardoor wij erop staan dat zij naar dansen gaat.

17:30 uur: Mijn leerdag zit erop. Nu ga ik boodschappen doen voor het avondeten. De winkels zijn hier dichtbij en kan ik gewoon naar toe lopen. Ik neem de tijd, want de erwtensoep met diepvrieserwten gaat toch snel. Weer thuis zie ik dat mijn dochter toch maar naar dansen is gegaan.

Ik word me weer bewust hoe donker het rond deze tijd is. Ik ben altijd heel erg bang dat haar iets zou gebeuren, maar nu tijdens de zwangerschap is dat nog erger geworden. Ze verheugt zich zo op de baby en ik zou het echt vreselijk vinden als zij dat niet zou mogen meemaken. Ja ja… de hormonen. Tijdens het eten maken vul ik de vragenlijst op Pregnant.nl in. Dit kan overigens elke zwangere doen zonder uitnodiging van de verloskundige.

Met pREGnant worden gegevens van zwangere vrouwen verzameld over het gebruik van geneesmiddelen tijdens de zwangerschap. Door gegevens van veel zwangere vrouwen te vergelijken, die juist wel of geen geneesmiddelen gebruiken, komt er waardevolle informatie beschikbaar. Zo kunnen zorgverleners hierover in de toekomst nog beter advies geven!

19:15 uur: Gelukkig, mijn dochter is er weer. En ja hoor: ze heeft genoten van het dansen en is blij dat ze is geweest. Ik zie het ook meteen aan haar dat ze weer nieuwe energie heeft. Wij gaan meteen soep eten. Gezellig zo met z’n drieën aan tafel. Of eigenlijk met z’n vieren, want de baby is toch al aanwezig in onze gedachtes en in onze gesprekken. Daarna de keuken nog opruimen en dan lekker op de bank…

Ik probeer de ligging van de baby te voelen. De verloskundige heeft mij laten zien hoe dat moet, maar ik ben er zo slecht in. Ik kan hooguit het hoofdje vinden en de schopjes zeggen mij waar de voetjes ongeveer liggen, maar meer kan ik niet voelen. Wel wordt de baby heel actief door het geduw. Mijn man komt ook even voelen en samen zien wij mijn buik heen en weer bewegen.

20:20 uur: Het journaal terugkijken. Eigenlijk krijg ik niet zo veel mee van het nieuws. Mijn hoofd lijkt net uitgeschakeld. Is dat de zwangerschapsdementie? Niet kunnen focussen en makkelijk met de gedachtes naar het niets driften? Daarna kijken wij ‘Iris en de 12 dates’ terug. Dit programma doet wel iets met mij. Op een manier doet zij mij denken aan mezelf, voordat ik mijn man leerde kennen. Dat maakt mij weer duidelijk hoeveel geluk ik had om hem te leren kennen en hoe veilig en prettig ik me voel met hem. Mijn leven is goed zo als het is!

21:45 uur: Mijn dochter gaat naar bed. En wij ook! Ik hou het gewoon niet meer langer vol. Even klaargemaakt en het warme bed in. Mijn man smeert elke avond mijn buik in met olie. Dat is zo lekker ontspannend en de baby wordt er ook weer actief van. Wij hebben al afgesproken dat hij de baby zal masseren. Ik mag de borstvoeding doen (ik wil ik niet afkolven), maar hij wil ook een intiem momentje met de baby. Dus, het leek ons fijn om de massagetijd tot papatijd te maken. Mijn dochter heb ik ook elke dag voor het slapengaan een massage gegeven en dat deed haar echt goed.

Met mijn grote borstvoedingskussen tussen de benen en stevig omhelst val ik snel in een diepe slaap. Totdat ik naar toilet moet. Rond 1 uur moet ik er dus weer uit. Soms kan ik daarna weer snel slapen en soms lig ik nog best lang wakker. Deze keer gaat het slapen weer makkelijker. Maar helaas niet te lang

Om 2:15 uur maakt de brandmelder duidelijk dat zijn batterij leeg is (waarom doen die dat altijd s ’nachts?). Mijn man gaat eruit en haalt de batterij uit de melder en ik grijp de kans om nog eens mijn blaas te legen. Hopelijk hoef ik dat niet nog eens naar toilet deze nacht. Deze keer duurt het helaas ongeveer een uur voordat ik weer kan slapen. Dat had ik ook tijdens mijn eerste zwangerschap: urenlang wakker liggen. Deze keer valt het eigenlijk nog mee. Mede omdat ik bijna elke avond een magnesium voetbad neem, slaap ik zelfs beter dan de afgelopen jaren. Om 6 uur ben ik weer wakker en begin ik de dag met het contact maken met mijn baby…