Begin tweede trimester en sporten wordt moeilijker

Inmiddels ben ik in de zestiende week zwanger en dus al in het tweede trimester. Het tweede trimester, waarin alles maar beter zou worden en je volop tijd en kracht zou hebben om van de zwangerschap te kunnen genieten. Het is wel waar dat ik nu meer kan genieten van alle veranderingen in mijn lichaam en de voorbereidingen op de baby.

Helaas kan ik er niet van spreken dat ik ineens super veel energie heb. Okay, als ik het vergelijk met drie weken geleden toen wij met vakantie waren, dan voel ik me wel beter, maar als ik eraan denk dat ik over twee weken weer mijn voltijdstudie moet oppakken, vraag ik me af hoe ik dat in vredesnaam voor elkaar zou moeten krijgen!

Onze vakantie hebben wij lekker dichtbij in Zeeland gevierd. Ik had er niet aan moeten denken om uren in de auto te zitten. Omdat het niet zo heet meer was, konden wij ook genieten van het strand en van het buiten zijn. Het was de laatste vakantie met z’n drieën, waarom het voor ons nogal bijzonder was om de tijd samen te hebben.

Gelukkig begrijpen mijn man en mijn dochter dat het best vermoeiend is om zwanger te zijn en gunden mij ook regelmatig de rust en hebben zich qua planning helemaal naar mij gericht. Ging het goed met mijn energie, dan gingen we een stadje bezoeken en zo niet, dan hebben we er een luie dag van gemaakt met alleen maar een wandeling tussendoor.

Weer thuis heb ik weer het sporten opgepakt. In Londen was dat natuurlijk niet mogelijk geweest en de week met 40 graden buiten was ik ook maar liever niet sporten. Het was daarom even wennen. In plaats van een half uur + cooling down op de crosstrainer waren het in totaal nog maar 20 minuten. Ik ben er wel van geschrokken. Intussen was ik een aantal keren in de fitnessschool en krijg ik weer de 30 minuten vol – ook al wordt het steeds moeilijker. Nu loop ik minder hard en de laatste keer zelfs een standje minder snel. Maar ik hoef ook niet het niveau te houden van voor de zwangerschap. Als ik maar een beetje conditie houd.

Krachttraining daarentegen gaat nog steeds heel goed en ik ben ervan overtuigd dat dit mijn veranderende lichaam echt helpt. Het enige wat minder fijn wordt is, zijn de schuine buikspieren. Deze wil ik graag trainen omdat deze de buik moeten dragen. Het voelt niet onaangenaam aan bij mijn buik (want dan zou ik er meteen mee moeten stoppen), maar het is heel erg moeizaam geworden om het vol te houden.

Ik doe er nu vaker pauzes tussendoor en in plaats van 15 herhalingen doe ik nog maar 12 (in totaal 3 keer op elke kant). Misschien ga ik toch maar andere oefeningen uitzoeken die ik kan doen, die beter aanvoelen. Een andere zwangere vrouw op de fitnesschool (zeker al derde trimester) deed een aangepaste vorm van de schuine plank. Maar kijken of dat ook wat voor mij is.

Nog steeds probeer ik op de dagen dat ik niet fitness op andere manier te bewegen. Soms is dat een uurtje wandelen of met mijn dochter naar de stad lopen om babyspulletjes te gaan kijken. Heb ik al bijvoorbeeld in huis lichamelijk veel gedaan (denk aan schoonmaken, klussen), dan vind ik dat op dit moment ook voldoende.

Ondanks al mijn pogingen om fit te blijven, verbaas ik me erover hoe snel mijn conditie achteruit gaat. Ik ben al aan het hijgen als ik alleen maar de trap omhoog loop. En zo eenvoudige dingen als de was sorteren en in de wasmachine gooien voelt niet meer als een klein klusje, dat je maar tussendoor doet. Het ergste is nog de tuin. Ik zou kunnen huilen als ik zie hoe weinig aandacht die krijgt, maar ik kan gewoon de kracht niet opbrengen om daaraan iets te veranderen. De echt noodzakelijke dingen doet gelukkig wel mijn man, maar hij kan natuurlijk niet al mijn taken overnemen.

Wat ook veel kracht kost, is de voorbereiding op de baby. Niet alleen qua babyuitzet, maar ook wat er hier in huis nog alles moet gebeuren voordat de baby komt. Wij hadden een heel grote en mooie werkkamer (met een extra zitplek), wat nu onze slaapkamer is geworden. Dat betekent wij moesten alles van de ene naar de andere kamer sjouwen, een klein stukje verven, onze bureaubladen inkorten zodat ze ook nog in de slaapkamer passen en nog een nieuwe kast kopen die ook in elkaar moest.

Behalve nieuwe poten voor het bureaublad is alles klaar. Eerst waren wij er een beetje verdrietig omdat wij onze slaapkamer moesten opgeven: drie jaar geleden hebben wij die volledig naar onze smaak verbouwd en ingericht. Inmiddels zijn wij ook blij met de andere kamer. Zij is groter en voelt ook ruimtelijker. Vooral lijkt het mij een perfecte kamer voor de kraamweek! Ik kijk er al naar uit om de baby in mijn armen te hebben en uit het raam te kunnen kijken en de levendigheid van de buurt te zien.

Deze week wil ik graag nog een begin aan de babykamer maken (al de rommel die daar nu staat weghalen en de kast ombouwen tot een geschikte babykast). Dan kan ik me met al mijn energie op mijn studie storten en uitkijken naar Kerst, want dan zou ik graag mijn scriptie willen hebben afgerond om met verlof te kunnen gaan!