Uitgedroogd door extreme misselijkheid

Daar gaan we dan! Toch maar beginnen met een blog. Ik ben moeder (28 jaar) van 2 lieve gezonde kindjes Lynn (6 jaar) en Dion (3 jaar). Mijn man (Danny) wilde altijd graag een groot gezin, leuk! Maar ik hield de boot af. Niet omdat ik het niet wilde, heel gezellig hoor een groot gezin, maar mijn zwangerschappen waren door extreme misselijkheid (HG) niet gemakkelijk. Dus ik dacht, prima Danny als jij ze dan op de wereld zet … Maar helaas werken die dingen niet zo.

Mijn jongste, Dion, is inmiddels 3,5 jaar. We hebben hem ingeschreven op de basisschool. Natuurlijk gaat mijn dochter, Lynn, al twee jaar naar de basisschool, maar als de tijd aanbreekt voor de jongste vind ik dat toch wel even slikken.

Je hangt dan tussen een gezin met jonge kinderen en een gezin met 'grote' basisschoolgaande kinderen. Vanaf dat moment en die gedachte begon het bij mij toch ook wel wat te knagen.

Na lang nadenken en praten met Danny hebben we toch besloten om voor een derde te gaan. Gelukkig was ik al snel zwanger en kon ik voor de derde keer deze bijzondere en speciale periode meemaken in mijn leven. Toen ik vier weken zwanger was, had ik gelijk de verloskundige gebeld voor een afspraak.

Wij wilden dit graag voor 5 december, omdat wij onze familie wilden verassen met een extra 'cadeautje' op pakjesavond. Een leuke gedachte, maar helaas zijn we niet zover gekomen.

Vanaf week 5 begon ik mij weer misselijk te voelen. Niet alleen in de ochtend maar het was de hele dag door. Dit hoort erbij en wist ik van te voren dacht ik toen. Ik kan dit aan, ik heb dit immers 2x eerder gedaan. Voor mijn werk moet ik een uur en een kwartier reizen om er te komen. De werklocatie is een jaar geleden verhuisd. Hierdoor maak ik lange dagen en al snel hakte dit er enorm in.

Op mijn werk knuffelde ik ook regelmatig de wc-pot dus met 6 weken zwangerschap heb ik het maar verteld aan mijn leidinggevende. Het is zo moeilijk om het geheim te houden als je je zo ziek voelt.

Mijn misselijkheid uitte zich al snel in een soort cyclus. In het begin was ik op sommige dagen nog in staat om de cyclus te doorbreken om toch nog redelijk te kunnen functioneren. Dit deed ik door kleine beetjes te eten en te drinken en het liefst voeding met zo min mogelijk smaak. Of soms maar gewoon tussendoor over te geven en daarna weer oppakken waar ik mee bezig was.

Al snel bouwde het heftiger en heftiger op. Het overgeven voelde niet meer als opluchting na de misselijkheid maar meer als noodzaak die zich 10 tot 20 keer per dag herhaalde.

Functioneren ging niet meer dus ik belande in bed met de emmer en de wc-pot als mijn beste vriend. Elke verkeerde beweging of als ik verkeerd lig in bed uit zich weer in een extra 'kots-sessie'. Als ik niet eet wordt ik misselijk en daalt mijn bloedsuiker. Als ik wel eet verdraagt mijn maag het niet.

Mijn darmen zijn van streek omdat er niks in zit of alles wat er in zit steeds op een verkeerde plek belandt door het overgeven. Als ik wel eet dan doen mijn darmen pijn bij het verwerken van voedsel. Drinken is heel belangrijk maar ook dat werd lastig.

Ik was inmiddels 7 weken en 3 dagen zwanger. Ik heb Danny gesmeekt om thuis te blijven, omdat ik voelde dat het niet goed met me ging. We zijn naar de huisarts gegaan en die verwees mij door naar het ziekenhuis, ik was uitgedroogd.