Zwangerschapskwalen blog Katie

En toen waren we ineens een paar maanden verder… Ik hield een winterslaap, of liever gezegd zomerslaap. Of nog liever gezegd, dat had ik heel graag willen doen! Ik heb me namelijk nog nooit zo moe gevoeld. Maar ja, het gewone leven gaat ook door en tenzij je een beer bent kun je niet zomaar een paar maanden gaan slapen.

Na twee zwangerschappen dacht ik dat ik wel aardig bekend was met alle kwaaltjes. Misselijkheid, maagzuur, beenkramp, harde buiken, noem ze maar op. Vermoeidheid kende ik echter niet. Misschien ook wel omdat ik het type doorgaan-tot-je-er-bij-neervalt ben. Maar deze zwangerschap kon ik er echt niet omheen. Zal toch hopelijk niet de leeftijd zijn?!

Na het douchen wilde ik weer slapen. Na het ontbijt ook. En na het ophangen van de was of welke andere lichamelijke inspanning van tien stappen of meer ook.

Nu kun je denken: zeg luie mama, kom maar gewoon van die bank af! Dat dacht ik tenminste elke dag. Maar hé, ik was intussen heel hard aan het werk, ook al zag je het niet direct. Ik ben namelijk een kind aan het bouwen en dat kost heel veel energie. Kennelijk. Zeker als je daarnaast ook nog twee kinderen hebt om voor te zorgen, ´s nachts nauwelijks een oog dicht doet, een paar dagen per week werkt en al die andere dingen doet die een moeder/vrouw/partner nu eenmaal doet (en die door de rest van het gezin meestal zwaar onderschat worden…).

Hoe zit het met jouw kwaaltjes? Vallen ze je mee of tegen? Laat het me weten! Gedeelde smart is halve smart…