Nattigheid en hormoonhuishouding op zijn kop

Verschrikt ontvlucht ik de vergadering. “Sorry, moet even naar de WC”, mompel ik wat ongemakkelijk. Ik versnel mijn pas voor zover mijn groeiende borsten - die werkelijk bij elke stap het gevoel geven nu écht te exploderen - het toestaan. Ik duik het hokje in, trek mijn panty om-laag en staar naar mijn hipster: een kleurloos kwakje. That’s all.

Het voelt totaal anders. Alsof het de eerste dag van je menstruatie is. En je juist die ene keer vergeten bent een tampon in te doen. Details zal ik verder achterwege laten. Maar het is dus ‘slechts’ afscheiding. Alleen dan meer dan normaal. Lees: zoveel meer dat ik naar de WC sprint om te checken of er niet iets mis is gegaan. Waterig en geurloos. Dat dan weer wel. Maar verder hoogst ongemakkelijk.

Het is een direct gevolg van het zwangerschapshormoon HCG (humaan chorion gonadotro-fine). Het domineert de eerste weken je hormoonhuishouding en is dan ook vanaf het allereerste begin in je lichaam aanwezig en dé graadmeter voor een zwangerschapstest. Je eicel maakt dit aan, waarna de placenta het overneemt. Het zorgt ervoor dat je lichaam het bevruchte eicelletje niet afstoot. Het stopt dus alle ‘normale’ processen, denk bijvoorbeeld aan de afbraak van je baarmoederslijmvlies. Onder bezielende leiding van HCG groeit het vruchtje.

Op zich nuttig dus, de bijwerking alleen wat minder: door een veel betere doorbloeding van je vagina en baarmoeder produceren zij meer slijm. Het goede nieuws: bacteriën en schadelijke kiemen blijven zo buiten je lichaam. Het slechte nieuws: het kan je hele zwangerschap aanwezig blijven. Toch opvallend. Over dit kwaaltje hoor ik zwangere vriendinnen nooit. Ja, helemaal op het eind is het dubieus of je met afscheiding of vruchtwater te maken hebt. Maar verder niets. Misschien toch nog een onderwerp waar we liever niet over uitweiden? Ik hijs mijn panty omhoog en neem, mezelf nogmaals excuserend, opgelucht weer plaats in het overleg.