Loslaten van alle zekerheden tijdens je zwangerschap

“Je weet het niet. Je hebt het zelf eigenlijk gewoon niet in de hand.” De laatste tijd vliegt deze opmerking mij om de oren als ik met anderen spreek over wat komen gaat. Van hoe groot mijn buik gaat worden, de bevalling en verschuivende prioriteiten tot een avondje eten met vrienden zonder voortdurende focus op de mini aan toe.

Inderdaad, ik weet niet hoe het allemaal gaat zijn en het blijft abstract om mezelf met man én kind voor te stellen. Ik ben dan ook gestopt met het hebben van verwachtingen en het vooraf willen dichttimmeren van zaken. Ik ga het gewoon ervaren.

Deze maanden blijken een mooie cursus loslaten te zijn. Waar ik in de eerste weken nog met projectmatig werken kon wegkomen - opvang en kraamzorg regelen, verzekeraar informeren, to-do lijsten maken - krijgen onzekerheden nu langzaam maar zeker de overhand. Want naar welke deadline werk ik eigenlijk toe en wat lever ik dan precies op?

Theoretisch is dit proces van overgave en leven in het moment voor mij als semi-controlfreak een behoorlijke uitdaging. Toch gaat het mij in de praktijk opvallend goed af. Sterker nog, ik vind het zo de moeite waard, dat ik er ook op werk en in vriendschappen mee experimenteer.

Maar waar ik niet in mee kan gaan is het idee dat je dingen niet zelf in de hand hebt. Bijvoorbeeld dat je de bevalling straks niet in de hand hebt. Ik ben er van overtuigd dat je bepaalde zaken wel degelijk kunt sturen.

“Ik geloof toch echt dat ik als vrouw, ouder, vriendin en collega zelf ook iets te bepalen en beïnvloeden heb”, is dan ook steevast mijn reactie. Totdat ik het tegendeel ervaar...